Postanowienie SN z dnia 18 września 2019 r., sygn. V CSK 152/19

Postulowana przez kredytobiorców eliminacja klauzuli waloryzacyjnej i zastosowanie w istocie do kredytu złotówkowego oprocentowania LIBOR powodowałoby nieuzasadnione nierówne traktowanie tych konsumentów, którzy zaciągnęli kredyty złotówkowe i płacą oprocentowanie WIBOR, które o czym była mowa jest znacząco wyższe od stawek LIBOR. Eliminacja klauzuli abuzywnej nie może prowadzić do uprzywilejowania określonej grupy kredytobiorców - konsumentów.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Władysław Pawlak

w sprawie z powództwa M. K. i M. N. przeciwko (...) Bank S.A. z siedzibą w W. o zapłatę, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 września 2019 r., na skutek skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt II Ca (...),

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od powodów solidarnie na rzecz strony pozwanej kwotę 2700 (dwa tysiące siedemset) zł, tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W związku ze skargą kasacyjną powodów M. K. i M. N. od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt II Ca (...)

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 398 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Tylko na tych przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.