Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 24 maja 1990 r., sygn. III CZP 21/90

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora rozpoznał wniosek Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 6 lutego 1990 r. Kw. Pr. 1/90/C o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie prawne: „Czy ciążący na wierzycielu z mocy art. 356 § 2 k.c. obowiązek przyjęcia wymagalnego świadczenia pieniężnego od osoby trzeciej odnosi się także do świadczeń alimentacyjnych?”

i podjął następującą uchwałę:

Do wykonania świadczenia alimentacyjnego ma zastosowanie art. 356 § 2 k.c.

Uzasadnienie

Przedstawione zagadnienie prawne wyłoniło się na tle stosowanej w ostatnim okresie praktyki wykonywania zobowiązań alimentacyjnych przez osoby przebywające za granicą za pośrednictwem osób zamieszkujących w kraju, które w miejsce przekazania uprawnionym do alimentów walut obcych przesyłanych przez zobowiązanego, wykonują powyższe świadczenia w złotówkach.

Taka praktyka – jak to wynika z uzasadnienia wniosku – może prowadzić do pokrzywdzenia osób uprawnionych do alimentacji ze względu na różnice w kursach walut oraz na dostępność zakupu niektórych towarów jedynie za dewizy. Według wnioskodawcy wyjaśnienie wątpliwości zawartych w przedstawionym zagadnieniu prawnym będzie miało duże znaczenie dla praktyki w zakresie wykonywania obowiązku alimentacyjnego jak również ze względu na interes społeczny. Dla rozstrzygnięcia omawianego zagadnienia prawnego podstawowe znaczenie ma rozważenie przede wszystkim stosunku prawa rodzinnego do prawa cywilnego, charakteru obowiązku alimentacyjnego i w konsekwencji tych rozważań zajęcie stanowiska czy unormowania zawarte w art. 356 § 2 k.c. mają zastosowanie do wykonania obowiązku alimentacyjnego.