Wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2018 r., sygn. II UK 75/17

Jeżeli nie można ustalić wysokości wynagrodzenia za pracę w okresie pozostawania w stosunku pracy (zatrudnienia w ramach stosunku pracy) dla obliczenia podstawy wymiaru składek można przyjąć kwoty obowiązującego w danym okresie minimalnego wynagrodzenia za pracę (art. 15 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - jednolity tekst: Dz.U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.).

Biuletyn SN Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 1/2018

Jedynie w przypadku, gdy nie można ustalić wysokości wynagrodzenia za pracę w okresie pozostawania w stosunku pracy (zatrudnienia w ramach stosunku pracy) dla obliczenia podstawy wymiaru składek można przyjąć kwoty obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Zbigniew Myszka

w sprawie z wniosku P. Ł. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. o ustalenie kapitału początkowego i wysokość emerytury, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 19 kwietnia 2018 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 7 czerwca 2016 r., sygn. akt III AUa (...),

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2016 r., III AUa (...), Sąd Apelacyjny w (...) - w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T. o ustalenie kapitału początkowego i wysokość emerytury, oddalił apelację wnioskodawcy P. Ł. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w T. z dnia 21 października 2015 r., podzielając stanowisko Sądu pierwszej instancji, według którego organ rentowy obliczył wysokość świadczenia przysługującego ubezpieczonemu zgodnie z obowiązującymi przepisami. W ocenie Sądu, w obecnym stanie prawnym, brak podstaw do uwzględnienia odwołania.

W stanie faktycznym sprawy, wnioskodawca (ur. w dniu 2 października 1953 r.), od dnia 15 stycznia 1977 r. pracował w Zakładach "E." w T. - kolejno na stanowiskach: elektromechanika aparatury pomiarowej, brakarza i operatora mechanicznej obróbki włókna. W latach 80-tych XX wieku był aktywnym działaczem opozycji demokratycznej w PRL. Jesienią 1980 r. wstąpił do NSZZ "Solidarność", był przewodniczącym komisji zakładowej NSZZ "Solidarność" działającej w przedsiębiorstwie "E.". W dniu 30 kwietnia 1982 r. został zatrzymany przez funkcjonariuszy organów bezpieczeństwa. Na mocy postanowienia prokuratora wobec ubezpieczonego zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Wnioskodawca opuścił areszt w dniu 22 czerwca 1982 r., tj. w dacie wydania wyroku, na mocy którego został skazany za to, że w drugiej połowie grudnia 1981 r. jako członek NSZZ "Solidarność", którego działalność została zawieszona mocą dekretu o stanie wojennym, kontynuował tę działalność poprzez dwukrotne wzięcie udziału w zebraniach zorganizowanych przez "Solidarność", tj. za czyn z art. 46 ust. 1 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) w związku z art. 58 k.k. z 1969 r. W czasie tymczasowego aresztowania ubezpieczony otrzymywał uposażenie w wysokości połowy wynagrodzenia wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania. Ponownie został zatrzymany w dniu 26 września 1985 r., zaś aresztowany w dniu 28 września 1985 r. Opuścił areszt w dniu 22 stycznia 1986 r., tj. w dacie wydania wyroku, na mocy którego został skazany za udzielenie pomocy w emitowaniu w programie (...) Telewizji (...) haseł antywyborczych i antyrządowych mogących wywołać niepokój publiczny, tj. za czyn z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 282a § 1 k.k. Również podczas tego okresu aresztowania wnioskodawca otrzymywał uposażenie w wysokości połowy wynagrodzenia wynikającego ze stawki osobistego zaszeregowania. Stosunek pracy, jaki łączył wnioskodawcę z przedsiębiorstwem "E.", wygasł z dniem 28 grudnia 1982 r. Wnioskodawca podejmował próby ponownego podjęcia zatrudnienia u tego pracodawcy, jednak bezskutecznie (pracodawca odmówił powtórnego przyjęcia do pracy), wobec czego wnioskodawca do końca kwietnia 1986 r. pozostawał bez pracy. Można dodać, że sądy: Rejonowy w T. w sprawie IV P (...) i Wojewódzki w T. w sprawie IV Pr (...)) nie uwzględniły jego roszczeń związanych z restytucją stosunku pracy. W okresie od dnia 1 maja 1986 r. do dnia 31 sierpnia 1989 r. wnioskodawca był zatrudniony w [...] Specjalistycznym Zespole Opieki Zdrowotnej w T., od dnia 1 maja 1986 r. do dnia 31 sierpnia 1989 r. jako kierownik w Klubie dla osób uzależnionych od alkoholu.