Uchwała SN z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. I UZP 5/06

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Teresa Flemming-Kulesza (przewodniczący)

SSN Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca)

SSN Józef Iwulski

Protokolant Halina Kurek

z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn

w sprawie z odwołania Krystyny N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.

o wysokość emerytury,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 8 stycznia 2007 r.,

zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Apelacyjnego

w B. z dnia 31 października 2006 r., sygn. akt (...),

czy dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. trzynastka) powinno być uwzględnione przy obliczaniu podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne w myśl art. 15 ustawy z dnia 17 XII 1998 r. (Dz. U. nr 39 z 2004 poz. 353 ze zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - w roku faktycznej wypłaty tego wynagrodzenia, czy też - zgodnie z par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy emerytur i rent (Dz. U. Nr 11 z 1989 r., poz. 63 ze zm.) - doliczone do wynagrodzenia tego roku, za który przysługuje?

podjął uchwałę:

Przy obliczaniu podstawy wymiaru emerytury i renty w sposób określony w art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) dodatkowe wynagrodzenie roczne przewidziane w ustawie z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 ze zm.) dolicza się do wynagrodzenia z tego roku, za który przysługiwało (§ 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent - jednolity tekst: Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.).

UZASADNIENIE

Przedstawione zagadnienie prawne powstało w następującym stanie faktycznym. Przy wyliczeniu wysokości emerytury wnioskodawczyni Krystyny N., przyznanej decyzją z dnia 26 kwietnia 2006 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. przyjął do podstawy wymiaru tego świadczenia oprócz innych składników wynagrodzenia dodatkowe wynagrodzenie roczne (trzynastkę) doliczając je do wynagrodzenia za ten rok, za który ono przysługiwało i ustalił wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na 229,95%. Uwzględniając odwołanie wnioskodawczyni Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O. wyrokiem z dnia 21 czerwca 2006 r. zmienił zaskarżoną decyzję i zobowiązał organ rentowy do ustalenia świadczenia wnioskodawczyni wskaźnikiem wysokości podstawy wymiaru 231,24%. Sąd ustalił, że pracodawca wnioskodawczyni wypłacał należne jej dodatkowe wynagrodzenie (trzynastkę) z opóźnieniem - za rok 1999 wypłacił w 2001 roku, za rok 2000 w 2002 roku i za rok 2001 w 2003 roku. We wniosku o emeryturę wnioskodawczyni wskazała jako podstawę wymiaru świadczenia podstawę wymiaru składek za lata 1995 - 2004 i do tej podstawy wliczone jest dodatkowe wynagrodzenie roczne, od którego istniał obowiązek opłacania składki na ubezpieczenie społeczne. W ocenie Sądu Okręgowego wynagrodzenie to, wypłacane zwykle w pierwszym kwartale następnego roku kalendarzowego powinno być uwzględnione w podstawie wymiaru składek w roku jej faktycznej wypłaty, a nie w roku, za który przysługuje. Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (jednolity tekst: Dz. U. z 1989 r. Nr 11, poz. 63 ze zm.), a zwłaszcza przepis § 6 nie zmieniają powyższej oceny. Jeżeli dodatkowe wynagrodzenie doliczy się do przychodu z lat, w których zostało faktycznie wypłacone, wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od obliczonego w zaskarżonej decyzji.