Uchwała SN z dnia 12 maja 2005 r. sygn. I UZP 1/05

Przewodniczący SSN Józef Iwulski

Sędziowie SN: Beata Gudowska (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Jana Szewczyka, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 12 maja 2005 r. sprawy z wniosku Piotra K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w R. o wysokość świadczenia, na skutek zagadnienia prawnego przedstawionego postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 22 lutego 2005 r. [...]

„Czy dla skutecznego zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie wysokości renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową na podstawie art. 50 ust. 2 w związku z art. 17 ust. 3 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych wystarczy, aby był on oparty na dotychczasowej podstawie wymiaru pobieranego już świadczenia, przyjętej bez ograniczenia wskaźnika jej wysokości, o której mowa w art. 15 ust. 5 ustawy z 17. 12. 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, czy też warunkiem uwzględnienia takiego wniosku jest przedstawienie przez osobę uprawnioną nowej (innej niż dotychczas) podstawy wymiaru świadczenia, dla której wskaźnik wysokości byłby wyższy od poprzednio obliczonego ?”

podjął uchwałę:

Do ustalenia wysokości renty z tytułu choroby zawodowej przyznanej na podstawie uprzednio obowiązujących przepisów na podstawie art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.), z uwzględnieniem zasady określonej w art. 17 ust. 3 tej ustawy, nie jest wymagane przedstawienie nowej podstawy wymiaru świadczenia, której wskaźnik wysokości byłby wyższy od przyjętego poprzednio.