Wyrok SN z dnia 7 lutego 2018 r., sygn. II UK 682/16

Sądy nie powinny polegać wyłącznie na opiniach biegłych. Jednak sąd nie powinien zastępować biegłych w zakresie specjalnej wiedzy medycznej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)

SSN Bogusław Cudowski (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku G. D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W. o rentę socjalną, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 7 lutego 2018 r., skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 30 czerwca 2016 r., sygn. akt III AUa ."/16,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego Sądowi Apelacyjnemu w W..

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z 2 września 2015 r., po ponownym rozpoznaniu sprawy, oddalił odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z 17 lipca 2012 r. odmawiającej wnioskodawcy prawa do renty socjalnej. Sąd ustalił, że odwołujący się, urodzony 12 października 1982 r., posiada wykształcenie średnie zawodowe, które zdobył w 2003 r. Od października 2003 r. rozpoczął studia logistyczne, które przerwał. Od kwietnia 2004 r. do kwietnia 2005 r. odbywał służbę wojskową. Pracował jako magazynier, ślusarz. W latach 2006-2010 był słuchaczem AP Edukacja - Szkoły Policealno-Zawodowej; sześciokrotnie zapisywał się i sześciokrotnie był skreślany z listy uczniów. W dniu 9 maja 2012 r. złożył wniosek o przyznanie mu prawa do renty socjalnej. Lekarz orzecznik ZUS, w dniu 14 czerwca 2012 r., po zbadaniu wnioskodawcy rozpoznał u niego schizofrenię paranoidalną w okresie remisji, politoksykomanię oraz stwierdził, że nie można uznać, aby ograniczenie zdolności było na poziomie całkowitej niezdolności do pracy. Od powyższego orzeczenia wnioskodawca złożył sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS, która w dniu 13 lipca 2012 r. dokonała analogicznego rozpoznania jego schorzeń i stwierdziła brak całkowitej niezdolności do pracy. Decyzją z 17 lipca 2012 r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty socjalnej. W opinii z 17 października 2012 r. biegli sądowi lekarze psycholog i psychiatra stwierdzili, że w związku z rozpoznaną u wnioskodawcy chorobą psychiczną schizofrenią paranoidalną jest on całkowicie niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej od grudnia 2007 r. W opinii uzupełniającej z 1 lipca 2013 r. biegli sądowi lekarze psycholog i psychiatra uznali, że w związku ze stwierdzoną u badanego chorobą psychiczną schizofrenią paranoidalną jest on całkowicie niezdolny do wykonywania pracy od listopada 2005 r. W dniu 28 listopada 2014 r. biegli sądowi psycholog i psychiatra wydali opinię, w której stwierdzili, że w związku z rozpoznaną u badanego chorobą psychiczną schizofrenią paranoidalną, jest on całkowicie niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej od listopada 2005 r. W uzasadnieniu opinii podniesiono, że z historii choroby wynika, że podczas odbywania służby wojskowej wnioskodawca był konsultowany psychologicznie (lipiec 2004 r.), kiedy to stwierdzono nadużywanie narkotyków i zaburzenia osobowości. Od 13-14 roku życia przyjmował amfetaminę i marihuanę. Podejmował próby samobójcze. Po raz pierwszy był leczony w Szpitalu w L. od listopada 2005 r. do stycznia 2006 r. Rozpoznano wówczas schizofrenię paranoidalną oraz uzależnienie mieszane. Wielokrotnie podejmował próby leczenia odwykowego - nieskuteczne z powodu przerywania leczenia na własne żądanie. Leczony jest psychiatrycznie ambulatoryjnie od maja 2005 r. W dniu 15 maja 2015 r.