Postanowienie SN z dnia 22 stycznia 2018 r., sygn. I CSK 539/17

uUopublikowanie sprostowania wytacza się przeciwko redaktorowi naczelnemu właściwego dziennika lub czasopisma, a nie przeciwko osobie fizycznej powołanej na to stanowisko. Umknęło jednak jego uwadze, że orzeczenie Sądu Apelacyjnego zostało wydane przed zapadnięciem tej uchwały, a odmienna wykładnia prezentowana w orzecznictwie Sądu Najwyższego w okresie poprzednim wyjaśniała, iż adresatem roszczenia o opublikowanie sprostowania lub odpowiedzi jest osoba pełniąca funkcję redaktora naczelnego w chwili wystąpienia z roszczeniem, a w razie zmiany osoba będąca redaktorem naczelnym w chwili orzekania. Uchwały Sądu Najwyższego wiążą sądy powszechne oraz Sąd Najwyższy jedynie w razie nadania im statusu zasady prawnej, a takiego uchwała z dnia 22 czerwca 2017 r., III CZP 8/17 nie ma. Brak zatem podstaw do stwierdzenia, że nastąpiła rażąca sprzeczność zaskarżonego wyroku z art. 39 ust. 1 Prawa prasowego z przyczyny uwzględnienia dominującego w dacie orzekania kierunku wykładni tego przepisu, który jak wskazują przytoczone judykaty, podlegał wykładni zmiennej w czasie.