Wyrok SN z dnia 6 listopada 2020 r., sygn. I CSK 728/18

1. Art. 33 ust. 3 pr. pras. nie uzasadnia poglądu o utracie przez redaktora naczelnego prawa do podnoszenia w procesie zarzutów dotyczących wadliwości sprostowania, których usunięcia nie zażądał w trybie wynikającym z tego przepisu. Nie ma podstaw do rozszerzającej wykładni tego przepisu i upatrywania w nim prekluzji zarzutów, których redaktor naczelny nie podniósł w odmowie opublikowania sprostowania.

2. Wykładnia przepisów dotyczących sprostowania nie może prowadzić do eliminacji uprawnień przysługujących zainteresowanemu ze względu na niewykonanie przez redaktora naczelnego swoich obowiązków.

3. Sąd jest uprawniony do ingerencji w treść sprostowania w takim zakresie, w jakim jest to dopuszczalne w odniesieniu do żądań powoda. Trzeba odróżnić dopuszczalność ingerencji, którą można by określić jako techniczną polegającą na poprawianiu błędów stylistycznych lub gramatycznych od zmiany merytorycznej, gdzie trzeba przyjąć zasadę braku kompetencji sądu w zakresie merytorycznej ingerencji w treść sprostowania, z dopuszczeniem jednak wyjątków w jej działaniu. Za niedopuszczalne należy uznać uzupełnienie tekstu sprostowania, gdyż to powód decyzje o treści sprostowania. Odmiennie należy ocenić dopuszczalność wykreślenia przez sąd pewnych elementów sprostowania - poszczególnych słów, fraz lub nawet zdania, gdyż odpowiada to uwzględnieniu powództwa w części.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Marta Romańska

SSN Monika Koba

w sprawie z powództwa M. K. przeciwko Redaktorowi naczelnemu T. - J. O. o nakazanie sprostowania, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 listopada 2020 r., skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 5 lipca 2018 r., sygn. akt I ACa (...),

1) oddala skargę kasacyjną,

2) zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 377 (trzysta siedemdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.