Postanowienie SN z dnia 11 sierpnia 2016 r., sygn. III SZ 4/15

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z powództwa Miejskich Wodociągów i Oczyszczalni Sp. z o.o. w G. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki w przedmiocie odmowy wydania świadectwa pochodzenia , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 11 sierpnia 2015 r., zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 21 lipca 2014 r.,

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z 18 marca 2014 r., Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie Prezesa Urzędu Energetyki (Prezes Urzędu) na postanowienie SOKiK z 23 września 2013 r., uchylające postanowienie Prezesa Urzędu w przedmiocie odmowy wydania świadectwa pochodzenia energii z kogeneracji. Odrzucając zażalenie Sąd drugiej instancji uznał je za niedopuszczalne, ponieważ postanowienie SOKIK nie kończy postępowania w sprawie.

Postanowienie to Prezes Urzędu zaskarżył zażaleniem do Sądu Najwyższego. Zażalenie to zostało odrzucone przez Sąd Apelacyjny postanowieniem z 21 lipca 2014 r. jako niedopuszczalne, ponieważ zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną oraz na postanowienie sądu drugiej lub pierwszej instancji odrzucające skargę o stwierdzenie niezgodności z prawe m prawomocnego orzeczenia. Zgodnie z art. 394 § 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego w sprawach kasacyjnych przysługuje także na postanowienia Sądu drugiej instancji kończące postępowanie w sprawie z wyjątkiem postanowień, o których mowa w art. 398 k.p.c. oraz postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji. Zdaniem Sądu Apelacyjnego postanowienie SA z 18 marca 2014 r. jest orzeczeniem niezaskarżalnym, ponieważ nie należy do żadnej kategorii z enumeratywnie wymienionych postanowień w art. 394 § 1 i 2 k.p.c., a w szczególności jest wydane na skutek rozpoznania zażalenia, wobec czego nie jest zaskarżalne zażaleniem do Sądu Najwyższego (postanowienie Sądu Najwyższego z 20 marca 2014 r., II CZ 100/13).