Wyrok SN z dnia 12 maja 2016 r., sygn. IV CSK 481/15

Sąd badając kwestię dobrej lub złej wiary na gruncie przepisów z art. 224 k.c. i 225 k.c. nie może ograniczyć się wyłącznie do czasu objęcia nieruchomości w posiadanie. Stan dobrej wiary powinien bowiem istnieć przez cały czas korzystania z nieruchomości. Z brzmienia art. 224 k.c. i 225 k.c. wynika możliwość przekształcenia się dobrej wiary w złą wiarę.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Mirosław Baczyk

SSN Karol Weitz

w sprawie z powództwa U. K. i B. K. przeciwko E. Spółce Akcyjnej w G. Oddziałowi w O. o zapłatę i nakazanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 maja 2016 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 marca 2015 r.,

uchyla zaskarżony wyrok w pkt I oraz II w zakresie oddalającym apelację powodów odnośnie do dalszego roszczenia o wynagrodzenie i pkt III i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania kasacyjnego; oddala dalszą skargę.

Uzasadnienie

Powodowie U. K. i B. K. wystąpili przeciwko E. S.A. w G. Oddział w O. z powództwem o zapłatę kwoty 84 750 zł oraz o nakazanie pozwanemu przesunięcia z ich działek słupa trakcji energetycznej wraz z linią średniego napięcia.

Sąd Okręgowy w O. wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2014 r. uwzględnił powództwo o zapłatę do kwoty 5 085 zł oraz oddalił dalsze powództwo.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym: