Wyrok SN z dnia 22 kwietnia 2016 r., sygn. II CSK 333/15

Zgodnie z art. 87 p.u.n., obowiązującym w okresie dokonania przez pozwaną spółkę zapłaty i w czasie wezwania pozwanej do zwrotu tej zapłaty, od dnia ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu do dnia uprawomocnienia się postanowienia, upadły albo zarządca nie mogą spełniać świadczeń wynikających z wierzytelności, które z mocy prawa objęte są układem. Nie ma znaczenia to, że zobowiązanie do takiego świadczenia powstało jeszcze przed ogłoszeniem upadłości. W literaturze i orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się na bezwzględny charakter wspomnianego zakazu (zakazu spełnienia świadczeń) w tym sensie, że naruszenie go prowadzi do powstania po stronie upadłego (syndyka masy upadłości płacącego dłużnika) roszczenia o zwrot nienależnego świadczenia (art. 410 § 2 k.c.). Spełnione przez upadłego świadczenie wynikające z wcześniej powstałego, ważnego zobowiązania, po ogłoszeniu upadłości dłużnika staje się bowiem świadczeniem nienależnym z racji następczego odpadnięcia podstawy prawnej przysporzenia po stronie uprawnionego wierzyciela.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Katarzyna Tyczka-Rote (przewodniczący) SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca) SSA Janusz Kaspryszyn