Wyrok SN z dnia 9 lipca 2014 r., sygn. I PK 314/13

Poszkodowany, który zachował częściowo zdolność do pracy, nie powinien liczyć na odszkodowanie w kwocie, która przez nieuwzględnienie jego możliwości zarobkowych przekracza wysokość szkody. Wynika stąd konieczność dostosowania się poszkodowanego do zmienionych warunków życiowych (nawet przyjęcia gorzej opłacanej pracy). Zobowiązanie do naprawienia szkody w postaci wypłacania renty nie może bowiem obejmować tej części utraconych korzyści, które nie pozostają w normalnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, które szkodę spowodowało.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)

SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa L. W. przeciwko P. G. O. Spółce Akcyjnej w P. o rentę wyrównawczą, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 9 lipca 2014 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 11 marca 2013 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15 marca 2010 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. zasądził od P. G. O. S.A. w P. na rzecz L. W. kwotę 35.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami, tytułem zadośćuczynienia w związku ze stwierdzeniem u powoda choroby zawodowej (pkt 1) i oddalił powództwo w pozostałej części (pkt 2).

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu apelacji powoda od powyższego wyroku, wyrokiem z 16 września 2010 r. uchylił zaskarżony wyrok w punkcie drugim w części dotyczącej roszczenia o rentę wyrównawczą i przekazał sprawę w tym zakresie Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego, oddalając apelację w pozostałej części. Sąd Apelacyjny uchylają częściowo wyrok z 15 marca 2010 r. wskazał na bezpodstawne przyjęcie przez Sąd Okręgowy, że powód nie może domagać się renty wyrównawczej za okres przed 1 października 2005 roku, tj. za okres sprzed daty przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową i w konsekwencji brak ustaleń tego Sądu dotyczących wysokości otrzymywanej przez powoda renty przed dniem 1 października 2005 roku, jak i zachowanych możliwości zarobkowych przed tą datą. Natomiast za prawidłowe uznał stanowisko sądu pierwszej instancji, że w okolicznościach faktycznych przedmiotowej sprawy należy przyjąć, że okres przedawnienia wyznaczony przepisem art. 442 k.c. rozpoczął się w chwili dowiedzenia się przez powoda o treści orzeczenia Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy z 24 listopada 2004 r. o stwierdzeniu choroby zawodowej.