Wyrok SN z dnia 14 kwietnia 2014 r., sygn. II UK 439/13

Przepis art. 103a tej ustawy, znoszący możliwość pobierania emerytury bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy, obejmuje wszystkich emerytów, a więc zarówno tych, którzy prawo do emerytury uzyskali od dnia jego wejścia w życie, jak również tych, którzy przeszli na emeryturę wcześniej. Obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą - jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury - nie znajduje zastosowania jedynie do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Ci emeryci, którzy nabyli prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011 r., na podstawie art. 28 ustawy zmieniającej mogli ją pobierać bez rozwiązania umowy o pracę do dnia 30 września 2011 r. Nie pogarsza to sytuacji osób, które w chwili nabycia prawa do emerytury podlegały reżimowi art. 103 ust. 2a ustawy emerytalnej i nie narusza zasady ochrony praw nabytych ani zaufania obywateli do Państwa i stanowionego przez nie prawa. Ponowne postawienie wobec tych osób przewidzianego w art. 103a tej ustawy warunku rozwiązania stosunku pracy nie stworzyło bowiem sytuacji, w której - ze względu na treść art. 28 ustawy zmieniającej - musiały się one poddać nowej, nieznanej im regulacji ryzyka emerytalnego.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)