Wyrok SN z dnia 21 marca 2014 r., sygn. II UK 365/13

Wyłączenie spod kontroli instancyjnej uchybienia polegającego na niedopuszczeniu dowodów, na które strona nie zwróciła uwagi przed sądem pierwszej instancji, pozbawia ją jedynie prawa powoływania się na to uchybienie w dalszym toku postępowania (art. 162 k.p.c.), nie pozbawia jednak sądu drugiej instancji możliwości dopuszczenia tych dowodów w postępowaniu odwoławczym.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska

w sprawie z wniosku M. P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T. o prawo do renty, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 21 marca 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 12 marca 2013 r.

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2011 r. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. z dnia 12 lipca 2010 r. i przyznał M. P. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 10 marca 2010 r. do 28 lutego 2012 r. Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia.

Wnioskodawczyni (ur. 6 sierpnia 1957 r.) ma wykształcenie policealne, ostatnio była zatrudniona jako pielęgniarka. Lekarz orzecznik uznał ja za częściowo niezdolną do pracy od 19 marca 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Komisja Lekarska organu rentowego zmieniła powyższe orzeczenie stwierdzając, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy, co stanowiło podstawę decyzji odmawiającej wnioskodawczyni prawa do świadczenia rentowego. Biegli z zakresu chirurgii, interny i laryngologii rozpoznali u wnioskodawczyni chorobę podstawową w postaci stanu po trzykrotnym leczeniu operacyjnym palucha koślawego i płaskostopia poprzecznego powikłane stawem rzekomym III kości śródstopia oraz wtórnymi zmianami zwyrodnieniowymi w stawie MPT I, powodujące ograniczenie funkcji statycznej i populsyjnej stopy prawej oraz schorzenia współistniejące w postaci zapalenia błony śluzowej żołądka i średniego stopnia upośledzenie słuchu typu przewodzeniowego i stwierdzili, że schorzenia te czynią wnioskodawczynię całkowicie okresowo niezdolną do pracy od 10 marca 2010 r. do 31 października 2012 r. W opinii wydanej przez inny zespół biegłych, w związku ze zgłoszonymi przez organ rentowy zastrzeżeniami, specjaliści z zakresu chirurgii, interny, laryngologii, ortopedii oraz medycyny pracy rozpoznali u wnioskodawczyni chorobę podstawową w postaci krytycznego niedokrwienia stopy prawej i stan po trzykrotnej operacji korekcyjnej stopy prawej oraz schorzenia współistniejące w postaci: zapalenia błony śluzowej żołądka i niedosłuch mieszany obustronny, stwierdzając, że z powodu występujących schorzeń wnioskodawczyni jest całkowicie okresowo niezdolna do pracy od 10 marca 2010 r. do 28 lutego 2012 r. Sąd Okręgowy nie uwzględnił zastrzeżeń organu rentowego i oddalił jego wniosek o dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii, stając na stanowisku, że dwie zgodne opinie biegłych właściwych specjalności pozwalają na przyjęcie, iż wszystkie istotne okoliczności sprawy zostały dostatecznie wyjaśnione. Skoro zatem ubezpieczenie wnioskodawczyni ustało z dniem 5 stycznia 2007 r., a jej ogólny staż ubezpieczeniowy wynosi 24 lata, 3 miesiące i 2 dni, to nie stosuje się do niej przepisów dotyczących konieczności ustalenia daty powstania niezdolności do pracy (art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych; jednolity tekst: Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.; dalej: "ustawa o emeryturach i rentach"), a w konsekwencji wnioskodawczyni spełnia warunki do świadczenia rentowego.