Wyrok SN z dnia 14 marca 2014 r., sygn. II UK 340/13

Ocena nadmierności opóźnienia powinna być odniesiona do końcowej daty miesięcznego terminu na wniesienie odwołania, a zatem opóźnienie powinno być liczone nie od daty otrzymania decyzji organu rentowego, lecz od końca terminu na wniesienie odwołania.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)

SSN Małgorzata Gersdorf

SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)

w sprawie z wniosku M. M. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w B. o roczne rozliczenie świadczenia, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 14 marca 2014 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 21 grudnia 2012 r.,

uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Sądu Okręgowego w B. z dnia 10 września 2012 r., i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w B. do rozpoznania, pozostawiając Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego, w tym o kosztach pełnomocnika z urzędu.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 10 września 2012 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. odrzucił odwołania M. M. od decyzji Wojskowego Biura Emerytalnego w B. z dnia: 16 sierpnia 2011 r., 17 sierpnia 2011 r. oraz z 18 sierpnia 2011 r., wydanych w przedmiocie rocznego rozliczenia świadczenia emerytalnego w związku z osiąganymi przychodami w latach 2008 r., 2009 r. i 2010 r. Sąd Okręgowy stwierdził, że odwołania te zostały wniesione z przekroczeniem ustawowego terminu określonego w art. 477 § 1 k.p.c. W ocenie Sądu Okręgowego opóźnienie w złożeniu odwołań wynoszące około 4 miesięcy było nadmierne i niczym nieusprawiedliwione. W związku z tym przedmiotowe odwołania podlegały odrzuceniu na podstawie przepisu art. 477 § 3 k.p.c. Powyższe postanowienie Sądu Okręgowego M. M. zaskarżył zażaleniem zarzucając naruszenie: - art. 477 § 3 k.p.c. przez pominięcie tego, że przekroczenie terminu do złożenia odwołania nie było nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego, - art. 217 k.p.c. przez pominięcie dowodu z przesłuchania świadka G. M. i uniemożliwienie obiektywnego i wszechstronnego rozstrzygnięcia sprawy, - art. 233 k.p.c. przez powierzchowną ocenę materiału dowodowego. Skarżący wskazał, że w okresie letnim (w okresie, w którym pozwany wysłał do niego zaskarżone decyzje) bywał w miejscu zamieszkania jedynie sporadycznie. W czasie pobytu w domu w przerwach pomiędzy wyjazdami nie stwierdził w swojej skrzynce awiza z urzędu pocztowego informującego o oczekującej na niego przesyłce. W ocenie skarżącego mogło się zdarzyć tak, że z uwagi na znaczną ilość ulotek wrzucanych do skrzynki pocztowej - awizo nie zostało w niej umieszczone, względnie zostało umieszczone w taki sposób, że zostało wyjęte przez osoby trzecie. Podkreślił, że nigdy nie zdarzyła się sytuacja zaniechania przez niego odbioru przesyłki pocztowej. Skarżący podkreślił, że po otrzymaniu od pozwanego pisma dotyczącego pytania, czy otrzymał przedmiotowe decyzje, niezwłocznie stawił się w siedzibie WBE, gdzie je odebrał. Po otrzymaniu decyzji w dniu 12 stycznia 2012 r. wnioskodawcza zapoznał się z ich treścią i w dniu 16 stycznia 2012 r. przygotował i złożył w organie emerytalnym odwołania.