Uchwała SN z dnia 11 września 2014 r., sygn. III CZP 66/14

Wniesienie pozwu o naprawienie szkody wyrządzonej przez wydanie orzeczenia do sądu, który wydał to orzeczenie, nie stwarza przeszkody przewidzianej w art. 44 k.p.c.

Teza urzędowa

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Anna Kozłowska

SSA Barbara Trębska

Protokolant Katarzyna Bartczak

w sprawie z powództwa H. B. przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w Ś. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 11 września 2014 r. zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w W. postanowieniem z dnia 23 maja 2014 r.,

"Czy wniesienie powództwa o roszczenia z tytułu czynów niedozwolonych przez Sąd, z którego działalnością strona wiąże powstanie roszczenia odszkodowawczego, stanowi przeszkodę do rozpoznania sprawy przez ten Sąd, w rozumieniu art. 44 k.p.c.?"

podjął uchwałę:

Wniesienie pozwu o naprawienie szkody wyrządzonej przez wydanie orzeczenia do sądu, który wydał to orzeczenie, nie stwarza przeszkody przewidzianej w art. 44 k.p.c.

Uzasadnienie

Powód H. B. wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Ś. kwoty 243 947,29 zł tytułem naprawienia szkody powodowanej działaniami Sądu Okręgowego w Ś. w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 16 marca 2011 r. Domagał się także renty w wysokości po 1 532 zł miesięcznie. Zarzucił Sądowi Okręgowemu nadużycie władzy, bezczynność, łamanie zasad postępowania, pozbawienie prawa do sądu, podstęp oraz „popieranie czynu niedozwolonego”, w wyniku czego doznał szkody, której naprawienia dochodzi. Powód określił się mianem „ofiary nadużyć”, „ofiary reżimu totalitarnego panującego w Sądzie Okręgowym”, „represjonowanego” i „dys-kryminowanego”. W toku postępowania sprzeciwiał się rozpoznaniu sprawy przez Sąd Okręgowy w Ś. oraz podejmował bezskuteczne próby wyłączenia sędziów tego Sądu i przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi.