Wyrok SN z dnia 13 lutego 2013 r., sygn. I UK 494/12

Brak należytego umocowania pełnomocnika strony w rozumieniu art. 379 pkt 2 k.p.c. dotyczy sytuacji, gdy w tym charakterze występowała osoba, która mogła być pełnomocnikiem, lecz nie została umocowana do działania w imieniu strony, bądź istniały braki w udzieleniu pełnomocnictwa (a nie w samym wydaniu dokumentu potwierdzającego umocowanie), między innymi, przez organ powołany do reprezentowania w procesie strony będącej osobą prawną oraz sytuacji, gdy w charakterze pełnomocnika występowała osoba, która w ogóle pełnomocnikiem być nie mogła.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Halina Kiryło (przewodniczący)

SSN Józef Iwulski

SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania M. J. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o prawo do renty z tytułu wypadku przy pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 lutego 2013 r., skargi kasacyjnej ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 1 czerwca 2011 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 1 czerwca 2011 r. oddalił apelację wnioskodawczyni M. J. od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 września 2010 r. oddalającego wniesione przez nią odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 maja 2008 r. odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy.

Sąd Apelacyjny przyjął za własne ustalenia faktyczne poczynione w sprawie przez Sąd pierwszej instancji oraz podzielił rozważania prawne tego Sądu. Z ustaleń tych wynikało, że wnioskodawczyni ma ukończone 49 lat, posiada wykształcenie zawodowe krawcowej odzieży damskiej. Pracowała przez okres 10 lat jako szwaczka, a następnie przez kolejnych 18 lat, aż do czasu wypadku w 2005 r., prowadziła wraz z mężem firmę transportową, w której zajmowała się głównie pracami biurowymi. Obecnie wnioskodawczyni nie pracuje. W 1967 r. wnioskodawczyni uległa wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznała urazu głowy i złamania kości czołowej, leczonej plastyką tej okolicy. W dniu 28 stycznia 2005 r. wnioskodawczyni ponownie uległa wypadkowi komunikacyjnemu, w następstwie którego, na skutek uderzenia głową w słupek boczny samochodu, doznała urazu głowy ze wstrząśnieniem mózgu. Po wypadku rozpoznano u niej łagodne zaburzenia nastroju i osobowości oraz przewlekłe zapalenie zatok. W okresie od 23 kwietnia 2006 r. do 31 stycznia 2008 r. wnioskodawczyni pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 28 stycznia 2005 r. W dniu 30 stycznia 2008 r. złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem na przy pracy na dalszy okres. Na okoliczność oceny stanu zdrowia ubezpieczonej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych. Lekarz specjalista z zakresu neurologii w badaniu neurologicznym rozpoznała u wnioskodawczyni stan po dwukrotnym urazie głowy doznanym w 1967 r., z plastyką kości czołowej, i w 2005 r. ze wstrząśnieniem mózgu. Biegła zaznaczyła, że badanie tomografii komputerowej głowy nie wykazało świeżych zmian pourazowych, zaś w badaniu neurologicznym biegła nie stwierdziła objawów uszkodzenia układu nerwowego związanego z przebytym w dniu 28 stycznia 2005 r. urazem głowy. Biegła uznała wnioskodawczynię za zdolną do pracy zarobkowej. Z opinii biegłej sądowej lekarza specjalisty psychologa klinicznego wynika, że u ubezpieczonej stwierdzono pourazowe zaburzenia adaptacyjne na podłożu organicznych uszkodzeń centralnego układu nerwowego, prawdopodobnie powstałe w efekcie urazu głowy, którego doznała w dzieciństwie w 1967 r. Biegła wyraziła opinię, że manifestujące się obecnie zaburzenia adaptacyjne z nasilonym lękiem, zaburzeniami przystosowania, zaburzeniami nastroju i sfery emocjonalnej są efektem wpływu silnego bodźca stresogennego, jakim był wypadek komunikacyjny z 28 stycznia 2005 r., pogłębionego przez istniejące zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego. U wnioskodawczyni w badaniu neuropsychologicznym biegła stwierdziła osłabienie sprawności procesów poznawczych prawdopodobnie na skutek zmian organicznych w mózgu, aktualnie o niewielkim stopniu nasilenia. W opinii biegłej, prezentowane przez skarżącą zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi mają podłoże czynnościowe, nasilone postawą agrawacyjną, zaś uszkodzenie mózgu skarżącej w wieku dziecięcym nie miało wpływu na funkcjonowanie w późniejszym okresie. W badaniu psychiatrycznym rozpoznano u ubezpieczonej zespół psychoorganiczny charakteropatyczno-otępienny pourazowy z komponentą reaktywną, zaburzenia adaptacyjne, łagodne zaburzenia procesów poznawczych. W opinii biegłych lekarzy psychiatry, pomocniczo neuropsychologa i psychologa oraz neurologa wnioskodawczyni nie jest osobą niezdolną do pracy.