Wyrok SN z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. I PK 44/12

Krytyka pracodawcy i informowanie o ewentualnych nieprawidłowościach w zakładzie jego właściciela nie jest rażącym naruszeniem obowiązków pracowniczych. Nawet, jeśli wskazane zarzuty okażą się bezpodstawne.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Maciej Pacuda (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa I.J. przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w M. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 lipca 2012 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt […],

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

W pozwie wniesionym w dniu 31 sierpnia 2009 r. powódka I.J. odwołała się od wypowiedzenia warunków pracy i płacy, otrzymanego w dniu 25 sierpnia 2009 r., wskazując, że pozwany Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w M. (dalej SP ZOZ) wypowiedział jej warunki pracy w części dotyczącej stanowiska i miejsca wykonywania pracy, z powołaniem się na potrzebę pracodawcy w zakresie prawidłowego zabezpieczenia świadczeń w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym SP ZOZ w M.. Powódka zarzuciła, że pracodawca naruszył art. 38 k.p., ponieważ o wypowiedzeniu zawiadomił organizację związkową w dniu 22 maja 2009 r., a wypowiedzenie miało miejsce dopiero w dniu 25 sierpnia 2009 r. oraz że przyczyna wypowiedzenia była pozorna.

W kolejnym pozwie, wniesionym w dniu 10 listopada 2009 r., powódka I.J. zakwestionowała zasadność doręczonego jej przez pozwanego oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia i wniosła o przywrócenie do pracy oraz o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych. Powódka zarzuciła, że wskazane w oświadczeniu pracodawcy przyczyny rozwiązania umowy o pracę nie mieszczą się w pojęciu ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu z art. 52 § 1 pkt 1 k.p. Zaprzeczyła wszystkim twierdzeniom faktycznym i prawnym zawartym w oświadczeniu, a w szczególności zarzutowi aroganckich wypowiedzi wobec oddziałowej i dyrektora oraz podważaniu kompetencji dyrektora.