Postanowienie SN z dnia 25 marca 2010 r., sygn. I KZP 2/10
W sytuacji, gdy zastosowanie podsłuchu procesowego spełnia wymagania formalne, tzn. postanowienie o zarządzeniu kontroli i utrwalaniu treści rozmów telefonicznych wydaje - po wszczęciu postępowania przygotowawczego - sąd, a toczące się postępowanie lub uzasadniona obawa popełnienia nowego przestępstwa dotyczy przestępstwa wymienionego w zamkniętym katalogu, zamieszczonym w art. 237 § 3 k.p.k., to kwestia wykorzystania, w toczącym się postępowaniu karnym, treści utrwalonych w trakcie podsłuchu zapisów, zależy wyłącznie od oceny sądu, czy mają one dla tego postępowania znaczenie.
Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie na posiedzeniu w składzie: Przewodniczący: Sędzia SN Ewa Strużyna (sprawozdawca) Sędziowie: SSN Michał Laskowski SSN Jarosław Matras Protokolant: Łukasz Majewski
przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga w sprawie Kamila K., Łukasza T., Wiesława D., Bogumiła J. i Michała L. oskarżonych o popełnienie przestępstw określonych w art. 258 § 1 i 2 k.k. oraz w art. 43 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii po rozpoznaniu przedstawionego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w T., postanowieniem z dnia 15 stycznia 2010 r., sygn. akt IX Kz 397/09, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy stosowanie przepisu art. 237 § 2 k.p.k. do sytuacji orzekania w przedmiocie tzw. zgody następczej na przeprowadzenie kontroli i utrwalanie rozmów, dotyczącej wykorzystania materiałów uzyskanych w wyniku kontroli zalegalizowanej pierwotnie przez sąd, ale wykraczających poza przedmiotowe czy podmiotowe granice owej kontroli, wymaga bezwzględnego przestrzegania przez organy procesowe wskazanych w tym przepisie terminów: do wystąpienia ze stosownym wnioskiem o wyrażenie zgody następczej i do wydania samej zgody, oraz ewentualnie od jakiego zdarzenia rozpoczyna bieg termin do wystąpienia z wnioskiem o wyrażenie zgody następczej i jakie są skutki uchybienia terminom wskazanym w art. 237 § 2 k.p.k. ?”