Uchwała SN z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. I PZP 4/09

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Herbert Szurgacz (przewodniczący, sprawozdawca), SSN Bogusław Cudowski, SSN Jolanta Strusińska-Żukowska,

w sprawie z powództwa Jarosława B.

przeciwko Andrzejowi M. prowadzącemu Firmę Transportowo-Spedycyjno-Handlową w Z.

o sprostowanie świadectwa pracy, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 listopada 2009 r., zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w S. z dnia 26 sierpnia 2009 r., sygn. akt IV Pa 68/09,

Czy nadal jest aktualny pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1991 roku, sygn. akta I PZP 13/91, że pracownik, który nie żądał odszkodowania (lub przywrócenia do pracy) w postępowaniu sądowym na podstawie art. 56 kodeksu pracy, może dochodzić sprostowania świadectwa pracy w trybie art. 97 § 2 (1) kodeksu pracy?

podjął uchwałę:

Pracownik nie może skutecznie dochodzić sprostowania świadectwa pracy w części dotyczącej stwierdzenia, że stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę bez wypowiedzenia z winy pracownika, kwestionując zgodność z prawem tego rozwiązania, bez wystąpienia z powództwem o roszczenia z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 56 k.p.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 26 sierpnia 2009 r. Sąd Okręgowy w S. IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przedstawił Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości:

czy nadal jest aktualny pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1991 r. sygn. akt I PZP 13/91, że pracownik który nie żądał odszkodowania (lub przywrócenia do pracy) w postępowaniu sądowym na podstawie art. 56 k.p., może dochodzić sprostowania świadectwa pracy w trybie art. 97 § 21 k.p.?