Wyrok SN z dnia 16 września 2008 r., sygn. II PK 26/08

Rozpoczęcie urlopu „na żądanie” (art. 167² k.p.) przed udzieleniem go przez pracodawcę może być uznane za nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy, będącą ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków pracowni­czych w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p.

Przewodniczący SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (sprawozdawca), Sędziowie SN: Beata Gudowska, Zbigniew Hajn.

Sąd Najwyższy¸ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 września 2008 r. sprawy z powództwa Mariana C. przeciwko Wytwórni Uszczelek „M.” Spółce z o.o. w G. o odszkodowanie, nagrodę jubileuszową, na skutek skargi kasa­cyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 18 września 2007 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy Gdańsk - Południe-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wyrokiem z dnia 26 lutego 2007 r. zasądził od pozwanej Wytwórni Uszcze­lek „M.” Spółki z o.o. w G. na rzecz powoda Mariana C. kwotę 9.495,39 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę (pkt I), oddalił powództwo w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia i nagrody jubileuszowej (pkt II), umorzył postępowanie w zakresie cofniętego żądania odnośnie do wynagrodzenia za czas pozo­stawania bez pracy (pkt III).

Powyższe rozstrzygnięcie zostało poprzedzone ustaleniami, z których wynikało, że Marian C. był zatrudniony w pozwanej Spółce od dnia 22 sierpnia 1994 r., ostatnio jako główny specjalista do spraw wytwarzania, pełniąc równocześnie funkcję prokurenta Spółki. W dniu 14 lutego 2006 r. pracodawca doręczył powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę ze skutkiem na dzień 31 maja 2006 r., wskazując jako przyczynę utratę zaufania spowodowaną, między innymi, brakiem wykonywania właściwego nadzoru nad III Obszarem Funkcjonowania - Wytwarzanie, a także brak umiejętności organizacyjnych i kierowniczych niezbędnych do zajmo­wania stanowiska. W tym samym dniu prezes zarządu Spółki wezwał powoda do stawienia się celem rozliczenia z pozwaną. Powód nie wykonał tego polecenia. Pi­smem z dnia 16 lutego 2006 r. pozwana udzieliła powodowi zaległego urlopu wypo­czynkowego w okresie od 15 lutego do 15 marca 2006 r. W dniu 24 lutego 2006 r. odwołano powoda z urlopu celem protokolarnego przekazania prowadzonych przez niego spraw, zwrotu pisma udzielającego prokurę i przekazania służbowego telefonu komórkowego. W wyznaczonym dniu powód stawił się w zakładzie pracy około godz. 15 i przekazał telefon służbowy pracownikowi Spółki Waldemarowi D. Nie dokonał protokolarnego przekazania spraw, natomiast złożył Alinie S., zajmującej się spra­wami kadrowymi Spółki, wniosek o urlop „na żądanie” i o godzinie 8 opuścił teren zakładu, bez uzyskania zgody prezesa, nie informując, iż stawi się innego dnia celem realizacji polecenia przełożonego. Pismem z dnia 21 marca 2006 r., doręczonym w dniu 22 marca 2006 r., pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę bez za­chowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pra­cowniczych, polegającego na samowolnym udzieleniu sobie samemu urlopu „na żądanie” i w konsekwencji samowolnym opuszczeniu stanowiska pracy oraz niewy­konaniu polecenia protokolarnego przekazania spraw. Sąd pierwszej instancji ustalił ponadto, iż dniu 14 lutego 2006 r. powód wskazał podległym sobie pracownikom, gdzie znajdują się posiadane przez niego dokumenty dotyczące firmy i przekazał klucz do swojego pokoju. Natomiast protokolarnego przekazania prowadzonych przez siebie spraw zatrudnionemu na jego miejsce pracownikowi dokonał dopiero w dniu 7 marca 2006 r. W dniu 15 maja 2006 r. powód nabyłby prawo do nagrody jubi­leuszowej za 40 lat pracy.