Wyrok SN z dnia 19 lutego 2007 r., sygn. I UK 266/06

1. Nie można uznać za prawidłowe podanie podstawy prawnej decyzji powołania się przez organ rentowy na całą ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), bez wskazania konkretnego przepisu tej ustawy.

2. Wydanie przez organ rentowy nowej decyzji, także co do świadczenia będącego przedmiotem wcześniejszej decyzji i postępowania wcześniej zakończonego prawomocnym wyrokiem sądu, wszczętego w wyniku wniesienia od niej odwołania, uprawnia ubiegającego się o świadczenie do wniesienia kolej­nego odwołania do sądu, a wszczęta w ten sposób sprawa cywilna nie jest sprawą o to samo świadczenie w rozumieniu art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza,

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lutego 2007 r. sprawy z odwołania Zbigniewa Z. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w R. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, na skutek skargi kasacyjnej organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 grudnia 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Decyzją z 24 października 2002 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w R. odmówił wnioskodawcy Zbigniewowi Z. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wobec uznania go przez lekarza orzecznika za osobę zdolną do wykonywania pracy.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego organ rentowy wyjaśnił, że po­przedni wniosek o przyznanie prawa do renty na dalszy okres nie został uwzględniony, ponieważ prawomocnym wyrokiem z 26 października 2001 r., [...], Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego od odmownej decyzji organu rento­wego.

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku wyrokiem z 19 sierpnia 2003 r. [...] oddalił odwołanie. Sąd Okręgowy ustalił, że po wstrzymaniu z dniem 30 września 1999 r. dotychczasowej wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy ubezpieczony pobierał zasiłek dla bezro­botnych do 8 kwietnia 2000 r., ponowny zaś wniosek o rentę zgłosił 9 lipca 2002 r., czyli po upływie 18 miesięcy od zaprzestania pobierania zasiłku. W oparciu o wnioski opinii biegłych lekarzy specjalistów z zakresu psychiatrii, diabetologii i kardiologii Sąd ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy z powodu zaburzeń lękowych z napadami paniki. Są one udokumentowane od 1 marca 2002 r. i dopiero od tej daty można przyjąć powstanie ponownej niezdolności do pracy. Rozpoznana cu­krzyca i nadciśnienie tętnicze nie czynią ubezpieczonego niezdolnym do pracy. Mimo stwierdzonej częściowej niezdolności do pracy ubezpieczony nie spełnił - w ocenie Sądu - przesłanek niezbędnych do nabycia prawa do renty, ponieważ ponowna niezdolność do pracy powstała po upływie 18 miesięcy zarówno od daty ustania po­przedniego prawa do renty, jak i od ustania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.