Postanowienie SN z dnia 1 lutego 2006 r. sygn. V KK 238/05

Obrona konieczna (art. 25 § 1 k.k.) obejmuje nie tylko odpieranie zamachu w fazie jego realizacji, ale także stadium obiektywnie zaistniałego bezpośredniego zagrożenia zamachem, jak również w wypadku jego nieuchronności, o ile nie zostanie podjęta natychmiastowa akcja obronna.

Przewodniczący: sędzia SN H. Gradzik (sprawozdawca).

Sędziowie SN: J. Dołhy, W. Płociennik.

Prokurator Prokuratury Krajowej: B. Drozdowska.

Sąd Najwyższy w sprawie Dariusza M., uniewinnionego od popełnienia czynu z art. 148 § 2 pkt 4 k.k. po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 1 lutego 2006 r., kasacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych Teresy i Ryszarda S. od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 22 grudnia 2004 r, utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 15 września 2004 r,

oddalił kasację; (...)

UZASADNIENIE

Prokurator Rejonowy w S. oskarżył Dariusza M. o to, że w dniu 13 października 2001 r. w J., działając w zamiarze pozbawienia życia Kazimierza S., z odległości nie większej niż 3 metry oddał do niego strzał z broni palnej - strzelby myśliwskiej Fair Marcheno kaliber 12/70 nabojem śrutowym, w wyniku czego doznał on rany postrzałowej prawego uda z wlotem na tylnej powierzchni, licznymi kanałami drążącymi przez tkankę podskórną i mięśnie do tylnej powierzchni kości udowej oraz obok niej, rozległymi uszkodzeniami tkanek miękkich, naczyń żylnych i tętniczych oraz kości, a nadto następowym tzw. zespołem zmiażdżenia z objawami ostrej niewydolności nerek, skutkujących jego zgonem - tj. o czyn z art. 148 § 2 pkt. 4 k.k.

Po rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 15 września 2004 r., uniewinnił oskarżonego od czynu polegającego na tym, że w wyżej wskazanym czasie i miejscu, działając w warunkach obrony koniecznej, odpierając bezpośredni, bezprawny zamach na zdrowie, życie i mienie, przewidując możliwość ciężkiego uszkodzenia ciała i godząc się na to, oddał do Kazimierza S. strzał z broni palnej - strzelby myśliwskiej z odległości nie większej niż , nabojem śrutowym skoncentrowanym, powodując u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu, realnie zagrażający jego życiu, w postaci rany postrzałowej prawego uda z wlotem na tylnej powierzchni, licznymi kanałami drążącymi przez tkankę podskórną i mięśnie do tylnej powierzchni kości udowej oraz obok niej, rozległymi uszkodzeniami tkanek miękkich, naczyń żylnych i tętniczych oraz kości, a nadto następowym, tzw. zespołem zmiażdżenia z objawami ostrej niewydolności nerek, w następstwie którego w dniu 15 października 2001 r. Kazimierz S. zmarł - tj. od czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 156 § 3 k.k. wzw. zart. 25 § 1 k.k.