Niegospodarne rozporządzanie pojazdem służbowym starostwa powiatowego

Nieprawidłowość

Zarząd powiatu, reprezentowany przez wicestarostę i kierownika referatu administracyjnego starostwa powiatowego, zawarł ze starostą powiatu umowę o używanie pojazdu służbowego starostwa powiatowego (samochodu osobowego marki X) do celów prywatnych. Zgodnie z umową starosta otrzymał ten pojazd do wyłącznej dyspozycji. Mógł nim wykonywać wyjazdy służbowe oraz prywatne. Jeśli wykonywał wyjazdy służbowe, to pojazdem tym podróżował sam. Inni pracownicy starostwa, którzy odbywali podróż w to samo miejsce i w tym samym celu – jechali drugim pojazdem służbowym starostwa powiatowego albo innymi środkami transportu. Wszystkie koszty jazd służbowych i prywatnych oraz ogólne koszty eksploatacji pojazdu ponosił (zgodnie z umową) powiat. Pokrywał je na podstawie zapisów w karcie drogowej pojazdu, gdzie nie wskazywano, które z wpisanych do nich jazd były służbowe, a które prywatne. Z tego powodu nie można było ustalić, jakie koszty paliwa i koszty ogólnej eksploatacji pojazdu powiat poniósł za starostę z tytułu jazd prywatnych. W umowie zawarto również zapis, że powiat odpowiada także za szkody wynikające z ewentualnych stłuczek czy wypadków, zaistniałych w czasie jazd prywatnych. W badanym okresie powiat nie poniósł takich kosztów – bo zdarzenia takie nie zaistniały. Według wicestarosty, przekazanie staroście do wyłącznego korzystania pojazdu służbowego odbywało się w ramach „dodatkowego świadczenia ze stosunku pracy”. Powiat zakupił ten pojazd zaraz po rozpoczęciu kadencji przez zarząd powiatu, zamawiając ponadstandardowe wyposażenie, którego zażyczył sobie starosta powiatu (w tym skórzane obicia foteli, podgrzewane fotele i kierownica, system głośnomówiący, kamera cofania, wideorejestrator, tempomat adaptacyjny). Z tego powodu (dostosowania pojazdu do potrzeb starosty) w umowie przyznano także staroście prawo do odkupienia pojazdu po zakończeniu kadencji zarządu powiatu za symboliczną złotówkę – z czego skorzystał. Wicestarosta nie uznał tej transakcji za nieprawidłową. Stwierdził, że według niego mieści się ona w ramach dyspozycji § 8 rozporządzenia w sprawie gospodarowania mieniem ruchomym Skarbu Państwa.