Wyrok SN z dnia 9 marca 2006 r. sygn. II UK 98/05

Nie ma podstaw do przyznania renty socjalnej osobie, która z medycznego punktu widzenia nie jest całkowicie niezdolna do pracy, choćby nie miała możliwości jej podjęcia z innych przyczyn.

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar (sprawozdawca)

Sędziowie: SN Beata Gudowska, SA Zbigniew Korzeniowski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2006 r. sprawy z wniosku Marty S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o rentę socjalną na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 stycznia 2005 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 stycznia 2005 r. [...] Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację wnioskodawczyni Marty S. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o rentę socjalną podzielając ustalenia Sądu pierwszej instancji poczynione na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego, w tym dowodu z opinii biegłych lekarzy sądowych: internisty, laryngologa i neurologa - psychiatry, według których wnioskodawczyni jest trwale, częściowo niezdolna do pracy w związku z rozpoznaną głuchoniemotą istniejącą od dzieciństwa. W ocenie biegłych, uszkodzenie słuchu odwołującej się ma charakter utrwalony. W związku z zasadniczym schorzeniem cierpi również na przewlekłą nerwicę lękowo-subdepresyjną i nie jest w związku z tym przygotowana i zaadaptowana do życia z głuchotą. Powyższe nie stanowi jednak o jej całkowitej, trwałej niezdolności do pracy, tym samym nie spełniła ona wymogów określonych w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 czerwca2003 r. o rencie socjalnej (Dz.U. Nr 135, poz. 1268 ze zm.), warunkujących przyznanie dochodzonego świadczenia.