Wyrok SN z dnia 24 lipca 2001 r. sygn. I PKN 568/00

W razie wypowiedzenia przez pracodawcę umowy o pracę z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów, a następnie niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w okresie wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje odszkodowanie z art. 47¹ albo art. 60 KP według jego wyboru.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca), Katarzyna Gonera

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2001 r. sprawy z powództwa Andrzeja G. przeciwko Urzędowi Miasta w R. o przywrócenie do pracy i zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu z dnia 13 kwietnia 2000 r. [...]

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zmienił w punkcie drugim (II) wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Lipnie z dnia 28 grudnia 1999 r. [...], przez podwyższenie zasądzonej w nim kwoty 4.306,10 zł z odsetkami od dnia 21 października 1999 r. do kwoty 6.459,15 zł (sześć tysięcy czterysta pięćdziesiąt dziewięć złotych i 15/100) z odsetkami od wskazanej daty.

oddalił kasację w pozostałej części.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Lipnie wyrokiem z dnia 28 grudnia 1999 r. zasądził od Urzędu Miasta w R. na rzecz Andrzeja G. kwotę 4.306,10 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 21 października 1999 r. tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów prawa oraz kwoty 415,05 zł i 139,68 zł z odsetkami ustawowymi oznaczonymi w wyroku tytułem dodatku służbowego za czas od 1 września do 20 października 1999 r., oddalił natomiast powództwo o przywrócenie do pracy oraz o ekwiwalent za odzież roboczą. Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanym Urzędzie od dnia 1 lutego 1993 r. na podstawie umowy o pracę na czas nie określony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku inspektora w wydziale inwestycji, gospodarki przestrzennej, komunalnej, ochrony środowiska i inicjatyw gospodarczych. Jego wynagrodzenie za pracę było ustalone na podstawie przepisów o wynagrodzeniu pracowników samorządowych i przewidywało płacę zasadniczą, dodatek stażowy oraz dodatek służbowy. Ten ostatni, powód otrzymywał w wysokości 29% płacy zasadniczej. Pismem z dnia 17 maja 1999 r. pozwany Urząd wypowiedział powodowi warunki płacy w części dotyczącej dodatku służbowego, pismem z dnia 1 września 1999 r. wypowiedział mu umowę o pracę ze skutkiem na dzień 31 grudnia 1999 r. z powodu likwidacji stanowiska, zaś w piśmie z dnia 20 października 1999 r. złożył oświadczenie, że rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia z uwagi na wielokrotną nieusprawiedliwioną nieobecność w pracy oraz namawianie pracowników do podpisywania za niego listy obecności. Likwidacja stanowiska powoda miała nastąpić od dnia 1 stycznia 2000 r. i wynikała z jednoosobowej decyzji burmistrza. Zarząd wyraził tylko opinię w stosunku do tej decyzji. Jednak likwidacja ta faktycznie nie nastąpiła, ponieważ nie został zmieniony schemat organizacyjny i regulamin organizacyjny Urzędu przez Radę Miasta (jako jedyny organ do tego uprawniony). Zatem wypowiedzenie powodowi umowy o pracę nie posiadało rzeczywistej przyczyny. Poza tym w dniu wypowiedzenia umowy o pracę powód był przewodniczącym komitetu założycielskiego Związku Zawodowego Pracowników Urzędu Miejskiego. Uchwała tego komitetu o utworzeniu związku zawodowego pochodziła z dnia 31 lipca 1999 r., a wniosek o wpis do rejestru wpłynął do Sądu Okręgowego we Włocławku dnia 27 sierpnia 1999 r. Przed wypowiedzeniem powodowi umowy o pracę pracodawca nie zwrócił się do komitetu założycielskiego o wyrażenie zgody. Oznacza to, że wypowiedzenie to było wadliwe.