Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2001 r. sygn. II UKN 337/00

Uwzględnienie powództwa przeciwko pracodawcy o rentę i odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, oparte na jego odpowiedzialności z czynu niedozwolonego (art. 415 i następne KC), nie wymaga stwierdzenia, że przez zaniedbanie zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy pracodawca popełnił przestępstwo (np. art. 220 § 1, czy z art. 221 Kodeksu karnego z 1997 r.).

Przewodniczący SSN Krystyna Bednarczyk

Sędziowie SN: Beata Gudowska (sprawozdawca), Jerzy Kuźniar

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2001 r. sprawy z powództwa Ryszarda P. przeciwko „l.” PKS S.A. w G. o jednorazowe odszkodowanie i rentę wyrównawczą, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 16 grudnia 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 1999 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił powództwo Ryszarda P. przeciwko Przedsiębiorstwu „Polska Komunikacja Samochodowa” w G. o jednorazowe odszkodowanie w kwocie 10.000 zł i rentę w kwotach po 500 zł miesięcznie z tytułu wypadku przy pracy z dnia 27 października 1988 r. Sąd pierwszej instancji uwzględnił podniesiony przez stronę pozwaną zarzut przedawnienia roszczeń przyjmując, że minął okres trzyletni od powzięcia wiadomości o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Fakt ten - według Sądu - nastąpił po zapoznaniu się przez powoda z treścią protokołu nr 8/88 z dnia 8 listopada 1988 r. stwierdzającego, że uległ wypadkowi przy pracy w okolicznościach nie wyłączających jego prawa do świadczeń. Wobec znacznego przekroczenia trzyletniego okresu od rozpoczęcia biegu przedawnienia, przewidzianego w art. 291 § 1 KP oraz w art. 442 § 1 KC, Sąd stwierdził, że strona pozwana mogła uchylić się od zaspokojenia roszczeń powoda, nie naruszając zasad współżycia społecznego.