Wyrok SN z dnia 2 czerwca 2000 r. sygn. I PKN 685/99

Pracowniczy obowiązek poddania się kontrolnemu badaniu lekarskiemu określonemu w art. 229 § 2 KP powstaje wówczas, gdy warunkująca go niezdolność do pracy wskutek choroby trwającej ponad 30 dni została orzeczona po badaniu przeprowadzonym zgodnie z prawem i zasadami etyki lekarskiej.

Przewodniczący SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2000 r. sprawy z powódz­twa Bogusławy Ewy P. przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Wojewódzkiemu Szpitalowi Zespolonemu w Z. o dopuszczenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 25 czerwca 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Zamościu wyrokiem z dnia 14 kwietnia 1999 r. [...] oddalił powództwo Bogusławy Ewy P., która domagała się dopuszczenia do pracy w charakterze lekarza w pozwanym Samodzielnym Publicznym Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Z. W motywach tego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy powołał się na poniższe ustalenia faktyczne i ich prawną kwalifikację.

Powódka Bogusława Ewa P. jest w placówkach pozwanego Szpitala zatrud­niona jako lekarz na podstawie umowy o pracę od dnia 15 grudnia 1990 r. Ostatnio wykonywała pracę w Przychodni Rejonowej [...] w Z. W dniu 16 grudnia 1998 r. przełożona pielęgniarek w tej Przychodni poinformowała dr Filipa K., zatrudnionego w Szpitalu lekarza psychiatrę, że „z powódką coś się dzieje”, gdyż jest rozdrażniona, niespokojna i wybuchowa, a na drzwiach swego gabinetu wywiesiła plakaty wzywające pomocy. Dyrektor pozwanego Szpitala Wojciech W. polecił dr P.K. zbadanie powódki w Przychodni. Dyrektor wiedział bowiem, że od kilku lat istnieją wątpliwości co do psychicznego stanu zdrowia powódki, stanowiące zarazem tło konfliktu między stronami. Istniejąca sytuacja znana jest krajowemu specjaliście w dziedzinie psy­chiatrii. Uchwałą Okręgowej Rady Lekarskiej w L. z dnia 20 stycznia 1999 r. została też powołana komisja dla oceny zdolności powódki do wykonywania zawodu lekarza. Powódka nie odbiera jednak wezwań i nie stawia się na badania. Po zdarzeniu z dnia 16 grudnia 1998 r. dr F.K. wydał orzeczenie o niezdolności powódki do pracy przez okres 30 dni, po czym wystawiał zwolnienia na kolejne takie okresy. Bzsporne jest, że wspomniane zwolnienia były udzielane bez uprzedniego komisyjnego bada­nia, przy czym powódka stanowczo oświadczała, że nie podda się jakiemukolwiek badaniu, gdyż sama pozostaje lekarzem i stwierdza, iż jest zdrowa.