Wyrok SN z dnia 9 marca 2011 r., sygn. II PK 225/10

Przez „stanowisko pracy", o którym mowa w art. 229 § 4 k.p., należy rozumieć zarówno określenie rodzaju pracy, jak i miejsca (warsztatu) pracy. W skierowaniu pracownika na badania lekarskie podstawowe znaczenie ma określenie czynników zagrożeń dla zdrowia i życia pracownika (charakterystyka stanowiska pracy), a nie nazwa stanowiska pracy.

Przewodniczący SSN Romualda Spyt, Sędziowie SN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 marca 2011 r. sprawy z powództwa Marii K. przeciwko F.M. SA w W. o przywrócenie do pracy, wynagrodzenie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 13 maja 2010 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2009 r. [...] Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu oddalił powództwo Marii K. przeciwko pozwanej F.M. SA w W. o przywrócenie do pracy „na lżejszym stanowisku pracy" i o zapłatę wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka przepracowała w pozwanej Spółce 35 lat, ostatnio na stanowisku pracownika produkcji w dziale montażu końcowego. W dniu 17 maja 2006 r. doznała zawału serca, po którym przebywała przez okres 6 miesięcy na zasiłku chorobowym, a przez następne 6 miesięcy pobierała świadczenie rehabilitacyjne. Zaistniałe zmiany chorobowe kwalifikowały powódkę do zaliczenia jej do lekkiego stopnia niepełnosprawności ze wskazaniem wykonywania pracy lekkiej. Po rekonwalescencji powódka powróciła do pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracownika produkcji. W dniu 25 kwietnia 2007 r. w wyniku badań lekarskich i oceny narażeń występujących na zajmowanym przez powódkę stanowisku pracy, wobec braku przeciwwskazań zdrowotnych orzeczono, iż powódka jest zdolna do wykonywania pracy siedzącej na stanowisku montera, bez pracy nocnej. Od maja do sierpnia 2008 r. powódka wykonywała pracę głównie w pozycji siedzącej. W dniu 28 sierpnia 2008 r. lekarz medycyny pracy orzekł, że wobec przeciwwskazań zdrowotnych powódka jest niezdolna do wykonywania pracy na stanowisku pracownika produkcji. Powódka nie wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie ponownego badania. Pismem z 28 sierpnia 2008 r. pozwana Spółka zwolniła powódkę z obowiązku świadczenia pracy w okresie od 29 sierpnia do 4 września 2008 r., z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Natomiast w dniu 5 września 2008 r. pozwana wręczyła powódce pismo rozwiązujące umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 grudnia 2008 r. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano przeciwwskazanie lekarskie do wykonywania przez powódkę pracy na zajmowanym dotychczas stanowisku oraz brak możliwości zatrudnienia jej na innym stanowisku pracy, odpowiadającym stanowi jej zdrowia. Jednocześnie pozwana zwolniła powódkę z dniem 5 września 2008 r. z obowiązku świadczenia pracy na stanowisku pracownika produkcji, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Pismo wypowiadające umowę o pracę zawierało pouczenie o prawie i terminie odwołania do sądu pracy. Na montażu produkcyjnym w pozwanej Spółce pracowało około 300 osób, w tym 30-40 osób „na taśmie". O rodzaju czynności wykonywanych przez osoby zatrudnione na stanowisku pracownika produkcji decydował ich przełożony. Charakter tych czynności jest zmienny i może polegać zarówno na pracy w pozycji stojącej w wymuszonej pozycji ciała przy taśmie produkcyjnej, jak również na pracy w pozycji siedzącej przy pakowaniu dyszy do woreczków, składaniu instrukcji, przykręcaniu wiązek, przykręcaniu ramy, montażu poprzeczki tylnej lub wkładaniu kurków itp. Zanim doszło do rozwiązania umowy o pracę z powódką w pozwanej Spółce istniała praktyka, zgodnie z którą pracownicy posiadający przeciwwskazania zdrowotne do wykonywania cięższych prac byli kierowani do pracy przy lżejszych czynnościach.