Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2000 r. sygn. II UKN 502/99

Nie stanowi naruszenia art. 444 § 2 KC ustalenie wysokości renty wyrównawczej według hipotetycznych zarobków osiąganych na stanowisku najbardziej zbliżonym do tego jakie pracownik zajmował w chwili wypadku, gdy uległo ono likwidacji.

Przewodniczący SSN Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Roman Kuczyński

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2000 r. sprawy z powództwa Jerzego K. przeciwko „S.-P.” Spółce Akcyjnej w P. o rentę wyrównawczą, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 1999 r. [...]

1. oddalił kasację,

2. zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.000 (dwa tysiące) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Jerzy K. w pozwie do Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Poznaniu, domagał się zasądzenia na jego rzecz od „S.-P.” S.A. w P. - 14.970 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia odpisu pozwu tytułem renty wyrównawczej od 1 lutego 1997 r. do 30 kwietnia 1997 r. oraz 2.500 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu podał, iż renty wyrównawcze za okres od 1 stycznia 1990 r. do 31 stycznia 1997 r., a także za okres od 1 sierpnia 1997 r. do 31 października 1997 r. zostały mu zasądzone bądź ugodzone przed Sądami.

Pozwany - „S.-P.” S.A. w odpowiedzi na pozew zakwestionował wysokość do-chodzonej przez powoda renty. Zdaniem strony pozwanej brak jest podstaw do ustalenia, tak jak tego domaga się powód, renty w wysokości obliczonej według zarobków, jakie osiąga członek zarządu pozwanej Spółki - Marian D. Wbrew stanowisku powoda zarobki Mariana D. nie mogą być traktowane jako takie, które odpowiadają w przybliżeniu hipotetycznym zarobkom powoda.