Wyrok SN z dnia 10 czerwca 1999 r. sygn. II UKN 682/98

Renta przysługująca poszkodowanemu, który zachował częściowo zdolność do pracy, powinna odpowiadać różnicy między zarobkami, jakie mógłby osiągać, gdyby nie uległ wypadkowi, a sumą renty inwalidzkiej i wynagrodzenia, jakie - w konkretnych warunkach - jest w stanie uzyskać przy wykorzystaniu swej uszczuplonej zdolności do pracy.

Przewodniczący: SSN Maria Tyszel Sędziowie: SN Beata Gudowska (sprawozdawca), SA Krystyna Bednarczyk

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 1999 r. sprawy z powództwa Jerzego S. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego „B.” S.A. w B. o rentę wyrównawczą na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 17 września 1998 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania z orzeczeniem o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 maja 1998 r. Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie, uwzględnił częściowo powództwo Jerzego S. przeciwko Kopalni Węgla Kamiennego „B.” S.A. w B. i zasądził na jego rzecz rentę odszkodowawczą w kwocie po 420 zł miesięcznie, skapitalizowaną za okres od 20 sierpnia 1993 r. do 30 czerwca 1997 r. Sąd Wojewódzki przyjął odpowiedzialność strony pozwanej na podstawie art. 435 § 1 KC i 444 § 2 KC, ustalając wcześniej następujący stan faktyczny: