Postanowienie SN z dnia 14 kwietnia 1999 r. sygn. II UKN 161/99

Przepisy o postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie przewidują możliwości uznania nieważności decyzji organu rentowego.

Przewodniczący: SSN Andrzej Kijowski

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 1999 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Jacka R. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w P. o zapłatę składek, na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 grudnia 1998 r. [...]

postanowił:

oddalić kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie postanowieniem z dnia 29 września 1998 r. [...], sprostowanym postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 grudnia 1998 r. [...], odrzucił odwołania Jacka R. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w P. z dnia 26 sierpnia 1996 r. oraz od decyzji wymienionego organu z dnia 24 marca 1998 r.

Sąd Wojewódzki ustalił, że dnia 21 kwietnia 1998 r. wnioskodawca złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji organu rentowego z dnia 26 sierpnia 1996 r. z powodu wydania jej z rażącym naruszeniem art. 40 ust. 1 w związku z art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych. W decyzji tej organ rentowy obciążył wnioskodawcę obowiązkiem zapłacenia składek na ubezpieczenie społeczne pracowników za okres od 25 sierpnia 1995 r. do 30 czerwca 1996 r. w kwocie 56.527,44 zł. Sąd pierwszej instancji uznał, że przepisy dotyczące postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie przewidują możliwości uznania nieważności decyzji, wobec czego wniosek z dnia 21 kwietnia 1998 r. potraktował jako odwołanie od decyzji z dnia 26 sierpnia 1996 r., a następnie odrzucił je jako spóźnione (art. 477 § 1 KPC). Sąd Wojewódzki ponadto podniósł, że wnioskodawca był prawidłowo pouczony o sposobie i terminie zaskarżenia decyzji oraz że nie podał żadnych szczególnych okoliczności usprawiedliwiających przekroczenie terminu; poza tym przekroczenie terminu do wniesienia odwołania było nadmierne.