Wyrok SN z dnia 10 listopada 1999 r. sygn. I PKN 350/99

1. Pracodawca nie może skutecznie udzielić urlopu wypoczynkowego pracownikowi niezdolnemu do pracy nawet wówczas, gdy pracownik wyraził na to zgodę, a więc udzielenie urlopu wypoczynkowego nie przerywa niezdolności pracownika do pracy.

2. Przyczyną rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 53 § 1 pkt 1 lit. b KP jest niezdolność pracownika do pracy trwająca przez okres pobierania z tego tytułu zasiłku chorobowego, a nie pobieranie zasiłku.

Przewodniczący: SSN Barbara Wagner (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Walerian Sanetra

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 1999 r. sprawy z powództwa Marii P. przeciwko Fabryce Elektrofiltrów „E.” S.A. w P. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach-Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku z dnia 14 lutego 1999 r. [...]

oddalił kasację, nie obciążając powódki kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach-Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku wyrokiem z dnia 14 stycznia 1999 r. [...] oddalił apelację Marii P. od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Pszczynie z dnia 7 października 1998 r. [...], oddalającego jej powództwo o przywrócenie do pracy w Fabryce Elektrofiltrów „E.” S.A. w P.

Powódka była zatrudniona u strony pozwanej od 1 września 1969 r. na stanowisku tokarza i wiertacza. Począwszy od 23 stycznia 1997 r. nie świadczyła pracy przebywając na zwolnieniu lekarskim do dnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, tj. do 23 stycznia 1998 r. Łączny okres nieobecności Marii P. w pracy w 1997 r. wyniósł ponad 300 dni. W tym czasie otrzymywała ona zasiłek chorobowy. Okres chorobowy przekroczył 180 dni i powinien być liczony od 4 czerwca 1997 r. do 19 stycznia 1998 r. Od 17 lipca do 20 sierpnia 1997 r. powódka przebywała na urlopie wypoczynkowym. Według art. 53 pkt 1 lit. b KP pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli łączny okres niezdolności do pracy trwa dłużej niż okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku. Według art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143 ze zm.), powoływanej dalej jako „ustawa zasiłkowa”, do okresu zasiłkowego wlicza się okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą lub różnymi chorobami, oraz następujące po sobie okresy niezdolności spowodowanej tą samą chorobą jeżeli przerwa między nimi nie przekracza 30 dni. Maksymalny okres zasiłkowy, jeżeli przyczyną niezdolności do pracy nie była gruźlica, wynosi 6 miesięcy.