Postanowienie SN z dnia 20 października 1998 r., sygn. III KZ 118/98

1. Z tego, że oskarżony „ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania”, tj. „prawo bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę”, wcale nie wynika, iż zarówno on sam, jak i jego obrońca mają prawo do udziału we wszystkich bez wyjątku posiedzeniach.

2. Ponieważ ustawa nie wymaga, aby kasację sporządził i podpisał „obrońca” lub „pełnomocnik”, przeto jeżeli strona jest adwokatem, to sporządzona i podpisana przez nią osobiście skarga kasacyjna spełnia ustawowe wymaganie „sporządzenia i podpisania przez adwokata”.

Sąd Najwyższy w sprawie Wojciecha W., oskarżonego z art. 1 § 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz.U. 1994 r. Nr 126, poz. 615), po rozpoznaniu zażalenia obrońcy oskarżonego od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w W. z dnia 26 maja 1998 r. o pozostawieniu bez dalszego biegu kasacji oskarżonego, po wysłuchaniu wniosku prokuratora – postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w L. – w postanowieniu z dnia 24 marca 1998 r. – nie uwzględnił wniosku oskarżonego o umorzenie postępowania w sprawie o czyn określony w art. 1 § 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o ochronie obrotu gospodarczego i zmianie niektórych przepisów prawa karnego (Dz.U. 1994 r. Nr 126, poz. 615). Oskarżony wniósł zażalenie na to postanowienie. Sąd Wojewódzki w W., postanowieniem z dnia 8 kwietnia 1998 r. uznał zażalenie oskarżonego za niedopuszczalne z mocy ustawy i pozostawił je bez rozpoznania. U podstaw tego rozstrzygnięcia leży stwierdzenie, że postanowienie o odmowie umorzenia postępowania „nie należy do kategorii zamykających drogę do wydania wyroku” i że „nie ma także przepisu szczególnego; który przewidywałby zaskarżalność takiego postanowienia”.