Wyrok SN z dnia 10 listopada 1998 r. sygn. I PKN 428/98

Pracownik, któremu powierza się określone stanowisko i stawia określone wymagania, powinien być oceniany z punktu widzenia wyznaczonych mu obowiązków i wymagań. Nie mogą natomiast stanowić kryterium oceny jego pracy oczekiwania pracodawcy, o których pracownik nie wie zawierając umowę o pracę i o których pracodawca nie informuje go w czasie trwania stosunku pracy.

Przewodniczący: SSN Walerian Sanetra

Sędziowie SN: Roman Kuczyński Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu dniu 10 listopada 1998 r. sprawy z powództwa Adama J. przeciwko Bankowi [...] S.A. [...] w L. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 5 maja 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Lublinie wyrokiem z dnia 20 stycznia 1998 r. oddalił powództwo Adama J. przeciwko Bankowi [...] S.A. [...] w L. o przywrócenie do pracy.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód był zatrudniony od dnia 24 maja 1993 r. w Departamencie Kontroli na stanowisku inspektora w pełnym wymiarze czasu pracy, najpierw na czas określony, a od dnia 1 września 1993 r. na czas nie określony. W dniu 30 kwietnia 1997 r. strona pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę ze skutkiem na 31 lipca 1997 r., podając jako przyczynę popełnianie licznych błędów merytorycznych, lekceważenie poleceń służbowych, łamanie przepisów dotyczących delegacji służbowych, postawę dezorganizującą pracę Departamentu Kontroli. W dniu 10 marca 1997 r. strona pozwana dokonała oceny kadry specjalistycznej. Wypadła ona niepomyślnie dla powoda, gdyż w jej wyniku został sformułowany wniosek końcowy: „pracownik nie powinien być zatrudniony w centrali Banku [...]”. Powód uznał tę ocenę za tendencyjną i niesprawiedliwą, wynikającą z osobistych uprzedzeń do niego Kazimiery B. - dyrektora Departamentu Kontroli i w dniu 17 kwietnia 1997 r. zwrócił się o przeniesienie do innej komórki organizacyjnej. Bezpośrednia przełożona powoda Kazimiera B. wyraziła zgodę na jego odejście z Departamentu Kontroli z dniem 28 kwietnia 1997 r., jednak z nadejściem tego dnia wystąpiła do prezesa Zarządu strony pozwanej o wypowiedzenie powodowi umowy o pracę ze względu na nienależyte wywiązywanie się przez niego z obowiązków służbowych. Z pisma uzasadniającego wniosek wynikało, że zarzuciła powodowi popełnienie licznych błędów merytorycznych, lekceważenie poleceń służbowych, łamanie przepisów dotyczących delegacji służbowych i postawę dezorganizującą pracę Departamentu.