Wyrok SN z dnia 23 stycznia 1998 r. sygn. I PKN 239/97

Brak jest podstaw do uznania za pracę w godzinach nadliczbowych na rzecz pracodawcy (art. 133 KP) świadczenia przez pracownika na zasadach dobrowolności w czasie wolnym od pracy, nie objętych umową o pracę usług kierowcy samochodowego na rzecz współpracowników, korzystających wspólnie z nim z programu wyjazdów turystycznych, rekreacyjnych i wypoczynkowych, które ułatwiał im pracodawca udostępniając własne pojazdy samochodowe, celem bezpłatnego zaspokajania potrzeb pracowników w ramach akcji socjalnej pracodawcy, prowadzonej stosownie do art. 94 pkt 8 KP.

Przewodniczący SSN: Józef lwulski

Sędziowie SN: Kazimierz Jaśkowski, Adam Józefowicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 1998 r. sprawy z powództwa Tadeusza G. przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu "I." Spółce z o.o. w P. o zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 6 marca 1997 r.

oddalił kasację i zasądził od Tadeusza G. na rzecz Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego "I.", Spółki z o.o. w P. tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę czterysta pięćdziesiąt (450) zł.

Uzasadnienie

Tadeusz G. wystąpił z powództwem przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowo-Handlowemu "I." Spółce z o.o. w P. o zapłatę kwoty 49.217 zł wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, przepracowanych w charakterze mechanika samochodowego i kierowcy za okres od 5 stycznia 1990 r. do 21 grudnia 1993 r. oraz zasądzenie od pozwanego kwoty 50.319,50 zł kosztów procesu.