Wyrok SN z dnia 5 lutego 1998 r., sygn. III CKN 342/97

Weksel in blanco nie zaopatrzony w indos może być przeniesiony tylko według przepisów o przelewie wierzytelności.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z powództwa Krzysztofa K. przeciwko Wiesławowi K. o zapłatę 18.100 zł na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 3 kwietnia 1997 r. I ACa 53/97 oddalił kasację i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W sprawie jest niesporne, że dnia 7 października 1993 r. powód Krzysztof K. oraz pozwany Wiesław K. i jego żona Lidia K. nabyli od Zakładów Graficznych w L. użytkowanie wieczyste położonej w T. działki gruntu oraz własność znajdujących się na tej działce budynków; udział Wiesława i Lidii K., wynoszący 1/2, wszedł do ich majątku dorobkowego. Ustalona między kupującymi a sprzedawcą cena wynosiła 900.000.000 starych zł. Kwotę 700.000.000 zł sprzedawca otrzymał przy zawarciu umowy, natomiast resztę ceny w wysokości 200.000.000 zł kupujący zobowiązali się zapłacić sprzedawcy w dwóch równych ratach, pierwszą do dnia 30 listopada 1993 r., a drugą do dnia 31 grudnia 1993 r. Dla zabezpieczenia płatnej w ratach wierzytelności pozwany i powód wręczyli Zakładom Graficznym w L. dwa weksle , – jeden podpisany w charakterze wystawcy przez pozwanego, a drugi przez powoda. Pisemne upoważnienia (deklaracje wekslowe) do uzupełnienia blankietów nie zostały sporządzone. Natomiast powód i pozwany uzgodnili miedzy sobą, że pierwszą ratę zapłaci pozwany, a drugą powód. Dnia 14 października 1993 r. powód i pozwany zawarli w celu prowadzenia działalności gospodarczej umowę spółki cywilnej; działalność tę spółka podjęła dnia 1 października 1993 r., a zakończyła dnia 31 marca 1995 r. Wpłat obu rat dokonał w siedzibie Zakładów Graficznych w L. powód; pierwszą ratę wpłacił dnia 30 listopada 1993 r., a drugą – 6 stycznia 1994 r.