Wyrok SN z dnia 17 listopada 1997 r. sygn. I PKN 360/97

Zawarcie umowy o pracę z pracownikiem, który zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa powinien być zatrudniony na podstawie mianowania należy traktować jako mianowanie, jeżeli umowę zawarł organ do tego uprawniony. Stosunek pracy z mianowania może być przekształcony w stosunek umowny na mocy porozumienia stron.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Józef lwulski, Maria Mańkowska

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 1997 r. sprawy z powództwa Haliny Z. przeciwko Najwyższej Izbie Kontroli w Warszawie o dopuszczenie do pracy i wynagrodzenie, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 11 kwietnia 1997 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie.

Uzasadnienie

Halina Z. początkowo dochodziła przywrócenia do pracy w Zespole Państwowego Przemysłu i Handlu Najwyższej Izby Kontroli i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy twierdząc, że została „zatrudniona ze skutkami prawnymi mianowania z art. 15 ust. 1 ustawy o NIK”.

Pozwana Najwyższa Izba Kontroli wniosła o oddalenie powództwa. W odpowiedzi na pozew podniesiono, między innymi, zarzut niedopuszczalności drogi sądowej oraz stwierdzono, że skoro zdaniem powódki łączył jaz Najwyższą Izbą Kontroli stosunek pracy z mianowania, to na decyzję o rozwiązaniu tego stosunku może służyć skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego [...].