Wyrok SN z dnia 6 września 1995 r. sygn. II URN 23/95

Pracownik ubiegający się o świadczenie z ubezpieczenia społecznego może w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń wszelkimi dowodami wykazywać okoliczności, od których zależą jego uprawnienia także wówczas, gdy z dokumentu (zaświadczenia o zatrudnieniu) wynika co innego (art. 473 k.p.c.).

Przewodniczący SSN: Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Maria Mańkowska, Stefania Szymańska

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu w dniu 6 września 1995 r. sprawy z wniosku Kazimierza B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w K. o wcześniejszą emeryturę, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 16 grudnia 1993 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Wojewódzkiemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w K. decyzją z dnia 24 września 1993 r. odmówił Kazimierzowi B., urodzonemu 13 marca 1929 r., przyznania wcześniejszej emerytury przewidzianej w § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 stycznia 1990 r. w sprawie wcześniejszych emerytur dla pracowników zwalnianych z pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy (Dz. U. Nr 4. poz. 27), uznając, że rozwiązanie stosunku pracy wnioskodawcy z Biurem Projektów Kolejowych w K. nastąpiło za porozumieniem stron w związku z jego zaliczeniem do II grupy inwalidów, a nie z przyczyn dotyczących zakładu pracy, o jakich mowa w art. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r., Nr 4, poz. 19 ze zm.).