Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 10 lutego 1994 r., sygn. I PZP 49/93

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Ministra Pracy i Polityki Socjalnej skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące zagadnienie prawne:

„1) Czy pracownikowi zatrudnionemu w zakładzie pracy na stanowisku pracy czynnym w pracy ciągłej w systemie trzyzmianowej organizacji pracy, rozpoczynającemu pracę w niedzielę na III zmianie i kończącemu pracę na tej zmianie w dniu następnym w granicach czasu, który zgodnie z art. 138 § 2 w związku z art. 137 § 1 k.p. uważa się za pracę w niedzielę, przysługuje dodatek przewidziany w art. 134 § 2 k.p., wypłacany w terminie wynikającym z § 11 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1988 r. w sprawie czasu pracy w zakładach pracy (Dz.U. z 1991 r., nr 117, poz. 511 i z 1992 r., nr 102, poz. 518), jeżeli pracownik:

a) w 5-dniowym tygodniu pracy, następującym po tej niedzieli, pracuje w tym samym rozkładzie czasu pracy na III dobowej zmianie od poniedziałku do czwartku, kończy pracę w piątek o godzinie 7, po czym korzysta co najmniej z 24 godzin wolnych od pracy, względnie