Uchwała SN z dnia 12 kwietnia 1994 r. sygn. I PZP 13/94

Przewodniczący SSN: Maria Mańkowska

Sędzia SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Sędzia SA: Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Jana Szewczyka, w sprawie z powództwa Piotra K. przeciwko Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w Ł. o wynagrodzenie za godziny nadliczbowego rozpoznaniu na posiedzeniu jawny dnia 12 kwietnia 1994 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi postanowieniem z dnia 1 lutego 1994 r. [...]o rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.

„Czy zawarta między stronami, które łączy stosunek pracy na czas nie określony, dodatkowa umowa zlecenia o wykonanie pracy tego samego rodzaju jak w umowie o pracę, świadczona po godzinach pracy jest ważna w świetle postanowień przepisów prawa pracy i nie stanowi obejścia art. 133 i następnych kodeksu pracy ?”

podjął następującą uchwałę:

„Umowa zlecenia zawarta przez zakład pracy z sanitariuszem, zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, przewidująca wykonywanie przez niego po godzinach pracy - za ustalonym w niej wynagrodzeniem - pracy tego samego rodzaju, co określony w umowie o pracę, stanowi umowę uzupełniającą umowę o pracę. Za pracę wykonywaną na podstawie tej umowy pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia nie niższego, niż określone w art. 134 kodeksu pracy.”