Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 16 czerwca 1994 r. sygn. II PZP 4/94

Przewodniczący: Prezes SN Jan Wasilewski

Sędziowie SN: Józef Iwulski (współsprawozdawca), Kazimierz Jaśkowski, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Teresa Romer (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Janiny Antosiewicz, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 czerwca 1994 r. wniosku Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące zagadnienie prawne:

"Czy decyzje organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej w przedmiocie istnienia lub nieistnienia choroby zawodowej, wydane w związku z postępowaniem przed organem rentowym o świadczenia z tytułu inwalidztwa spowodowanego chorobą zawodową, są sprawami należącymi do właściwości innych sądów, o jakich mowa w art. 196 § 4 pkt 7 k.p.a.?"

podjął następującą uchwałę:

1. Decyzja organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej w przedmiocie istnienia lub nieistnienia choroby zawodowej podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

2. Sąd powszechny rozpoznający sprawę o świadczenia z tytułu choroby zawodowej, nie jest związany decyzją inspektora sanitarnego.

Uzasadnienie

Przedstawione do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego zagadnienie prawne, przytoczone w sentencji, powstało na tle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1993 r., sygn. akt II PZP 1/93 (OSNCP 1993 z. 12 poz. 211), w której Sąd Najwyższy uznał, że decyzja właściwego inspektora sanitarnego o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej, nie wiąże sądu w sprawie o świadczenia z tytułu tej choroby.