Uchwała SN z dnia 20 kwietnia 1994 r., sygn. III CZP 58/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Franciszka K. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń S.A. II Inspektorat w W. i Miejskiemu Zakładowi Komunikacyjnemu w W. o podwyższenie renty po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Wałbrzychu postanowieniem z dnia 11 maja 1993 r. II Cr 140/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy w razie braku przesłanek z art. 907 § 2 k.c. do podwyższenia bieżącej renty odszkodowawczej sąd może, stosując przepis art. 358¹ § 3 k.c., zwaloryzować rentę, i to nawet wówczas, gdy zachodzą okoliczności pozwalające na przyjęcie, iż zaistniała zmiana stosunków powinna doprowadzić do wygaśnięcia obowiązku płacenia renty?”

podjął następującą uchwałę:

Istotny spadek siły nabywczej pieniądza, o którym mowa w art. 358 § 3 k.c., może uzasadniać zmianę wysokości renty odszkodowawczej wyłącznie na podstawie przepisu art. 907 § 2 k.c.