Uchwała SN z dnia 23 września 1992 r., sygn. II UZP 16/92

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie z wniosku Mariana P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w W. o dodatek do emerytury za pracę w szczególnych warunkach po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 13 maja 1992 r. III AUr 172/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy repatriantowi, który powrócił do kraju w 1956 r., z tytułu wykonywania przez niego pracy w okresie od 21 października 1951 r. do 7 października 1956 r. w Czaińskim Gospodarstwie Leśnym – uznając tę pracą jako zatrudnienie, wykonywane w myśl art. 9 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin z dnia 14 grudnia 1982 r. (Dz.U. nr 40, poz. 267 z późn. zm.) w związku z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 marca 1984 r. w sprawie okresów zatrudnienia za granicą i zasad udzielania świadczeń emerytalno-rentowych z tytułu tego zatrudnienia (Dz.U. nr 17, poz. 81 z późn. zm.), wydanego z delegacji art. 10 ust. 2 ww. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników – można uwzględnić ten okres jako pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych, skutkującą na przyznanie wzrostu z art. 54 ww. ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43 z późn. zm.)?”