Wyrok SN z dnia 12 marca 1991 r., sygn. I PRN 3/91

Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz.U. nr 3, poz. 19 ze zm.) nie zawiera własnej definicji pojęcia „wiek emerytalny”, lecz odsyła w tej mierze do przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (art. 86). Przejście nauczyciela na emeryturę na zasadach określonych w § 4 w związku z § 15 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. nr 8, poz. 43) nie jest obowiązkiem nauczyciela, lecz jego uprawnieniem, dlatego też bez wniosku nauczyciela rozwiązanie stosunku pracy przez zakład pracy na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 4 Karty Nauczyciela jest niedopuszczalne.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z powództwa Marii P. przeciwko Kuratorium Oświaty i Wychowania Urzędu Wojewódzkiego w R. o przywrócenie do pracy na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego RN III. P. 523/90 od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 4 września 1990 r. IV Pr 288/90 – 1) uchylił zaskarżony wyrok i oddalił rewizję strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1990 r., IV P 419/90; 2) zasądził od Kuratorium Oświaty i Wychowania w R. na rzecz Marii P. kwotę 14.250 zł tytułem kosztów procesu za II instancję.