Wyrok SN z dnia 6 grudnia 1991 r., sygn. WR 205/91

Skazanie za przestępstwo zakwalifikowane kumulatywnie z art. 235 k.k. i art. 156 § 3 k.k. nie upoważnia do orzeczenia nawiązki na podstawie art. 59 pkt 1 k.k., albowiem skutek a postaci uszkodzenia ciała (rozstroju zdrowia) pokrzywdzonego wynika z przestępstwa nieumyślnego.

Sąd Najwyższy w Izbie Wojskowej po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 1991 r. na rozprawie sprawy Artura D., skazanego nieprawomocnie za popełnienie przestępstw określonych w 1) art. 212 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, z orzeczeniem na podstawie art. 59 pkt 2 k.k. nawiązki w kwocie 500.000 zł na rzecz pokrzywdzonego, 2) art. 234 § 1 w zb. z art. 156 § 2 i art. 212 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, z orzeczeniem na podstawie art. 59 pkt 1 i 2 k.k. nawiązki na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża – Oddział w Z. w kwocie 300.000 zł i pokrzywdzonego w kwocie 100.000 zł 3) art. 235 k.k. w zb. z art. 156 § 3 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, z orzeczeniem na podstawie art. 59 pkt 1 i 2 k.k. nawiązek po 50.000 zł na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża – Oddział w Z. i pokrzywdzonego, 4) art. 303 § 3 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności – łącznie na karę 2 lat pozbawienia wolności, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w Z. z dnia 21 października 1991 r. – zaskarżony wyrok zmienił przez uchylenie nawiązek orzeczonych za czyn opisany w pkt 3 wyroku, tj. za przestępstwo z art. 235 k.k. w zb. z art. 156 § 3 k.k.