Postanowienie Składu 7 Sędziów SN z dnia 25 kwietnia 1991 r., sygn. WRN 45/91

W orzeczeniach dotyczących osób represjonowanych w latach osiemdziesiątych możliwe jest uznanie, że działanie będące próbą przeciwstawienia się systemowi totalitarnemu, podjęte w celu krytyki oraz naprawy istniejącej rzeczywistości i będące realizacji przysługujących każdej osobie fizycznej praw politycznych – chociaż formalnie wyczerpuje znamiona ustawy karnej (np. art. 270 § 1, art. 271 § 1 lub art. 282 k.k.) – nie jest przestępstwem ze względu na brak w takim czynie społecznego niebezpieczeństwa.

Sąd Najwyższy w sprawie: 1. Czesława B., oskarżonego o popełnienie przestępstw określonych w art. 128 § 1 k.k. w zw. z art. 123 k.k. oraz w art. 265 § 1 k.k. – dwukrotnie; 2. Marii T., oskarżonej o popełnienie przestępstw określonych w art. 132, 278 i art. 273 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. i art. 271 w zbiegu z art. 282 § 1 k.k.; 3. Stanisława D., oskarżonego o popełnienie przestępstw określonych w art. 278 § 1, art. 273 § 1 k.k. w związku z art. 270 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k. w zbiegu z art. 282 § 1 k.k.; 4. Mariana R., oskarżonego o popełnienie przestępstw określonych w art. 132, 278 § 1 i art. 273 § 1 k.k. w związku z art. 270 § 1 k.k. i art. 271 k.k. w zbiegu z art. 282 § 1 k.k.; 5. Izabeli J., oskarżonej o popełnienie przestępstwa określonego w art. 273 § 1 i 2 k.k. w związku z art. 270 § 1 k.k. i art. 271 § 1 k.k. w zbiegu z art. 282 § 1 k.k. – po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 1991 r. na posiedzeniu dotyczącym rewizji nadzwyczajnej, wniesionej na korzyść oskarżonych przez Naczelnego Prokuratora Wojskowego od postanowień Okręgowego Sądu Wojskowego w W. z dnia 8 września 1986 r. i Sądu Najwyższego – Izby Wojskowej z dnia 12 września 1986 r., na podstawie których postępowanie karne przeciwko oskarżonym zostało umorzone na podstawie art. 1, 2 ust. 2 i art. 4 ustawy z dnia 17 lipca 1986 r. o szczególnym postępowaniu wobec sprawców niektórych przestępstw (Dz.U. nr 26, poz. 126) – w związku z rewizją nadzwyczajną zaskarżone postanowienia uchylił i postępowanie karne umorzył: 1. na podstawie art. 11 pkt 1 k.p.k. przeciwko Czesławowi B. o czyn określony w art. 128 § 1 k.k. w związku z art. 123 k.k.; 2 na podstawie art. 11 k.p.k. w związku z art. 1 k.k. przeciwko Czesławowi B. o czyn określony w art. 265 § 1 k.k. (dwukrotnie) oraz Marii T., Stanisławowi D., Marianowi R. i Izabeli J. o wszystkie zarzucane im czyny (...).