Postanowienie SN z dnia 29 października 1991 r., sygn. III KO 109/91

W procesie karnym pożądana byłaby taka praktyka, aby sąd miejscowo właściwy nie rozpoznawał sprawy, w której on sam występuje w charakterze pokrzywdzonego.

W tej praktyce – w drodze analogii do przepisu art. 30 § 1 pkt 1 k.p.k. – znalazłaby swój wyraz zasada nemo iudex in re sue.

Sąd Najwyższy w sprawie Zenona S., oskarżonego o czyn określony w art. 234 § 1 i 235 k.k., 212 § 1 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.k. i w art. 237 k.k., po rozpoznaniu wniosku Sądu Rejonowego w Ł. o przekazanie sprawy tego oskarżonego do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości i po wysłuchaniu wniosku Prokuratora – postanowił wniosek uwzględnić i sprawę zawisłą przed Sądem Rejonowym w Ł. przekazać do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w S.