Wyrok Składu 7 Sędziów SN z dnia 28 marca 1991 r., sygn. V KRN 303/89

W kwestii istnienia, bądź nieistnienia kwalifikowanej postaci przestępstwo z art. 221 § 4 k.k. obojętny jest sposób realizacji rozliczeń pomiędzy współsprawcami, w szczególności czy następowało ono sukcesywnie, w toku realizacji poszczególnych czynności sprawczych, jednorazowo po ich całkowitym zakończeniu, czy nawet w wyniku wcześniejszego uzgodnienia „z góry”.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 28 marca 1991 r. sprawy Henryka T., oskarżonego z art. 221 § 4 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości na korzyść oskarżonego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w G. z dnia 30 października 1985 r. i wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 sierpnia 1988 r. – rewizję nadzwyczajną oddalił.