Wyrok SN z dnia 11 lutego 1991 r., sygn. V KRN 386/90

W każdym wypadku, gdy sąd ustala, że współsprawcą przestępstwa jest osoba nie będąca oskarżoną w danej sprawie, to w części dyspozytywnej wyroku powinien posługiwać się określeniem zastępującym nazwisko tego współsprawcy.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 1991 r. sprawy Mariana G. i innych, oskarżonych z art. 199 § 1 k.k. w zw. z art. 213 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 15 kwietnia 1987 r. i wyroku Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 30 września 1987 r. – oddalił rewizję nadzwyczajną (...).

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w O. wyrokiem z 15.IV.1987 r. uznał Mariana G., Stanisława N., Jerzego K. i Czesława W. za winnych tego, że w nocy na dzień 19.X.1986 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą, a ponadto z Markiem S., wobec którego postępowanie karne umorzono, dokonał wyrębu i zabrał w celu przywłaszczenia na szkodę nadleśnictwa dwa drzewa modrzewiowe o masie 6,38 m i wartości 126.637 zł, tj. przestępstwa określonego w art. 199 § 1 k.k. w zw. z art. 213 § 1 k.k.